Vincent, Karim en Danny: deel 3
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 2 October, 2009)
Samenvatting
Derde en laatste deel van een drieluik over paranormaal begaafde jongens die meededen aan de documentaireserie Binnenstebuiten van de VPRO.
Tekst
Vincent, Karim en Danny
Deel 3: Het verhaal van Danny en slotbeschouwing
Terug naar deel 2 van dit drieluik
Wij bezochten Danny en zijn moeder in november 2006. Hieronder een verslag van diverse onderwerpen waar we het daarbij met elkaar over hebben gehad.
Geesten zien
De paranormale begaafdheid van Danny manifesteerde zich aanvankelijk met name door middel van het zien van geesten. Dit was in zijn geval geen neutraal verschijnsel, want hij heeft er een tijd lang echt veel last van gehad. Danny was ongeveer vijf jaar oud toen hij voor het eerst geesten waarnam. Hij zag onder meer zijn 'oma' , d.w.z. de moeder van zijn stiefvader, en andere 'schimmen'. Ze zagen er jonger uit dan toen ze overleden waren, namelijk zoals ze op hun hoogtepunt waren toen ze nog leefden. Hij had zijn oma niet gekend, maar hij herkende haar van een foto. Zijn oma viel hem trouwens ook wel lastig, doordat ze op momenten langs kwam toen dat niet uitkwam. Hij zag toen ook wel verschijningen van andere mensen, maar hij voelde daar niets bij. Hij was er hoogstens een beetje bang voor.
De geesten vroegen hem regelmatig om hulp. Bijvoorbeeld de schim van een meisje dat heel erg verdrietig was. Zij had vroeger in Danny's huis gewoond en was er ook gestorven. Ze kwam toen hij tussen de 10 11 jaar oud was uit de badkamer en vroeg hem om haar te helpen. Danny vertelde ons dat het meisje dood was gegaan en weer graag terug wilde komen.
Tijdens de begrafenis van zijn tante Marjan keek de overledene of haar zoon ook aanwezig was. Ook daarna heeft hij haar nog een paar keer waargenomen en hij zag daarbij dat zij weer een baby was geworden, dat wil zeggen dat ze waarschijnlijk ergens in Nederland gereïncarneerd was. Hij nam daarbij de stem en beelden van een baby waar.
Op den duur ging het echt mis met het geesten zien. Danny was er continu mee bezig en werd constant lastig gevallen. Meestal ziet hij trouwens beelden, maar in het begin hoorde hij ook stemmen van geesten die hem dingen opdroegen. Een van zijn klasgenoten heeft wel eens geprobeerd om actief geesten op te roepen. Hij zag daarbij inderdaad een geest en er werd de hele nacht op zijn raam getikt.
Hulpverlening
Toen Danny 9 jaar oud was, bezochten hij en zijn moeder integraal therapeut Harry Beckers voor een gesprek. Ze wilden van de overlast van de stemmen af. Het gesprek sloeg goed aan; er was alleen maar herkenning. Beckers maakte Danny ervan bewust dat hij 'geen stappen in het leven moest overslaan' en leerde hem zijn 'trilling te verhogen'. Danny probeerde deze techniek uit bij zijn broer, maar die kreeg er hoofdpijn van.
Toen hij in groep 6 zat had hij een gesprek met de bekende regressietherapeut Henri de Vidal de St. Germain. In die periode kreeg hij weer meer last van de geesten die hij zag.
Op een gegeven moment zei Danny dat hij het verdrietige meisje weer zag. Samen met de therapeut vertelde hij haar dat ze beter naar het Licht kon gaan. Toen hield het weer even op.
Ook ging hij naar een mevrouw bij Kapelle aan den IJssel voor twee sessies met o.a. Bachbloesem-remedies. Daar kreeg hij onder andere de gedachte mee dat hij eerst zichzelf moest leren helpen voordat hij anderen kon helpen.
Danny geeft toe dat er bij de indrukken die hij heeft gekregen ook verbeelding zat. Hij heeft zich ook wel eens afgevraagd of concrete indrukken uit hem zelf voortkwamen.
Maar zowel hij als zijn moeder hebben er nooit aan getwijfeld dat hij echt paranormaal begaafd is, hoewel hij volgens haar wel 'op de rand van de psychiatrie en de parapsychologie' kan hebben gezeten.
In groep 8 werd Danny 'overgenomen' door een geest. Dit gebeurde tijdens de les in zijn klas. Hij kreeg een hele zware stem en zei tegen Tim, een vriendje van hem, dat hij een rotjoch was. Tussen de middag was hij helemaal overstuur. Het vriendje wist zich geen raad met dit soort dingen. De geest in kwestie zei dat hij 'Jan Smit' heette.
De bezetenheid werd opgelost doordat de geest naar het Licht werd gestuurd, waarna de verstarring van Danny ophield.
Elke avond als hij naar bed ging, werden alle 'energieën' weggehaald door zijn moeder. Dat deed zijn moeder trouwens al toen hij een gesprek had met Henri de Vidal de St Germain. Danny was bang om naar boven te gaan en daarom werd zijn kamer schoongemaakt door middel van een gevisualiseerde violette vlam. Men stuurde geesten die Danny lastig vielen steeds 'in liefde' weg.
Een paar dagen na het vertrek van 'Jan Smit' werd Danny wel weer bang dat hij terug zou komen, maar 'hij kwam niet meer terug'.
Bewijzen
Aangezien er naast echte geestverschijningen ook visuele hallucinaties bestaan (Gerritsma & Rivas, 2007), vroegen we Danny en zijn moeder om bewijzen voor de authenticiteit van de geesten die hij waarneemt. Wat dat betreft noemden zij onder meer het feit dat het meisje dat hij had gezien weer terugkwam tijdens een sessie met Henri de Vidal de St. Germain. Ook het gegeven dat Danny zijn oma kon herkennen op een foto zien zij als extra sterk.
Bovendien was zijn moeder een keer ernstig ziek; ze leed aan candida/fibromyalgie en volgde een heel streng dieet. Danny zag dat zijn moeder een nieuw kaartspel had en vertelde haar daarbij dat hij 's nachts een geest had gezien met een rode hand die wijzend met een vinger tegen hem zei dat hij zijn moeder een hart moest geven, wat overeenkwam met een kaart die zijzelf getrokken had met een rode hand. Hij zei dit alsof het de gewoonste zaak van de wereld was en vroeg meteen daarna of hij in de speeltuin mocht gaan spelen.
Bij een andere gelegenheid kreeg Danny een keer een droom, waarin een schoonzusje van zijn moeder, de reeds genoemde tante Marjan, ernstig ziek was en zij nog maar vijf weken te leven had. Zij had inderdaad kanker en ze heeft na de droom van Danny nog maar 5 weken geleefd. Op de dag van de begrafenis zag Danny dit overleden schoonzusje van zijn moeder boven door het raam kijken. De volgende dag zei Danny tegen zijn moeder: 'Daar zit een bol op je schouder.' In Harderwijk zag Danny de overledene ook met haar haren los in de wind lopen. Hij zei later nog dat tante Marjan weer een baby geworden was.
Vanaf zijn puberteit is Danny zich voorlopig geleidelijk gaan afsluiten voor dit soort paranormale indrukken. In anderhalf jaar tijd is hij er langzamerhand steeds minder mee gaan doen.
Overige paranormale ervaringen
Danny kon zich vroeger wel iets van een vorig leven herinneren, maar hij heeft het daar als kind nooit over gehad en er geen nadruk op gelegd.
Toen hij 'weer naar de aarde kwam' wou Danny 'eigenlijk terug' en dat deed hij daarom ook. Hij weet nog dat er allemaal licht om hem heen was en dat zijn moeder er ook was. Ze maakten met gedachten een afspraak dat zij zijn moeder zou worden en planden zelfs zijn hele komende leven (vergelijk: Rivas, 2003).
De moeder van Danny had op een workshop tijdens een regressietherapie doorgekregen dat zij en Danny 'gelijktijdig beiden zielen' waren. En een poos later vertelde Danny hetzelfde bij de opname van Binnenste Buiten, en wist niet dat zijn moeder dit in een regressietherapie te weten was gekomen (sic). Danny kan bij iedereen aura's zien, behalve bij zichzelf. Hij heeft nog nooit zijn eigen aura gezien. Hij ziet niet alleen aura's om mensen, maar bijvoorbeeld ook om een boom of een steen. Aura's kunnen alle kleuren hebben. Als mensen veel rood hebben in hun aura betekent dat bijvoorbeeld: 'boos zijn'. In Binnenste Buiten zei Danny dat hij als zijn moeder heel boos was kon zien dat haar aura helemaal rood was. Als ze blij was, 'lief en zo', dan was haar aura helemaal groen (vergelijk: Rivas, 2002).
Sinds anderhalf jaar heeft Danny zich niet meer geconcentreerd op aura s en beelden zien.
Van aurafoto's merkt hij op dat die hoogstens een momentopname vormen, omdat de aura voortdurend verandert.
Danny kon vroeger naar willekeur uittredingen opwekken en kon daarbij een zilveren koord waarnemen. Hij heeft over de hele wereld gereisd, vooral naar onbekende plekken. Tijdens de uittredingen heeft hij ook andere mensen ontmoet. Volgens Danny zouden al die begaafde mensen bij elkaar komen als ze een jaar of 30 zijn en daarbij hetzelfde doel hebben. Maar ook deze ervaringen heeft Danny op een laag pitje gezet. Hij is nu vooral bezig met 'aardse dingen' en zijn 'verstand'.
Ook heeft Danny engelen gezien. Die hadden geen vleugels en ze hielpen hem door middel van symbolen. In de documentaire zegt Danny hierover dat engelen altijd worden afgebeeld met vleugels, maar dat hij ze zelf niet zo zag. Ze hadden wel een soort ring, een soort 'kenmerk' om hun hoofd. Overigens kon hij normaal niet zien wat ze aan het doen zijn, maar zag alleen een soort aura in de vorm van een klein standbeeldje.
Verder zei hij: Als ik een nachtmerrie heb gehad, dan ben ik erg bang en dan ga ik erg trillen. En dan gaat die slechte energie eruit. Maar dat doe ik niet, dat doet mijn beschermengel. Dan nemen zij die energie op en stoten die weer af. Dan ben ik niet meer bang. [...] Mamma en ik hadden een keer heel erge ruzie, omdat ik iets verkeerd gedaan had. De beschermengelen van mezelf en van mijn moeder kwamen naar me toe; 'Waarom zeg je geen sorry?' Ik dacht: Hé, hoe weet jij dat nou?
Toen ik sorry had gezegd, was het ook inderdaad over, toen was mamma niet boos meer. Ik dacht van nou, daar moet ik vaker naar luisteren!
Houding van de omgeving
Op de lagere school werd Danny regelmatig gepest door leeftijdgenoten. Zij bazuinden het rond dat hij geesten zag. Toen Danny naar Henri de Vidal de St. Germain ging zei een klasgenootje: 'Ga je naar de geestendokter?'
Op een gegeven moment ging moeder naar school voor een gesprek met de adjunct-directeur. Zij wilde graag weten of Danny op school hetzelfde gedrag vertoonde als thuis. Daarbij vertelde Danny's moeder over zijn ervaringen rond het zien van geesten. Naar aanleiding van dit gesprek heeft de adjunct Danny kennis laten maken met een oudere jongen, Guido geheten. Guido en zijn vader zien namelijk ook geesten. Hierdoor is Danny het fenomeen gaan accepteren als iets wat meer mensen ervaren.
Het gaat inmiddels wel wat beter op school, hoewel hij wel moeite houdt met de schoolse discipline.
Commentaar van de auteurs
Net zoals bij Vincent en Karim het geval is, zijn we er ook in het geval van Danny van overtuigd geraakt dat hij werkelijk paranormaal begaafd is en onder meer authentieke geestverschijningen en aura's heeft gezien. Meer dan de andere twee jongens heeft Danny veel last gehad van bepaalde geestverschijningen en hij heeft hulp gezocht om daar mee om te leren gaan. Overigens heeft hij net als de anderen veel onbegrip ervaren en is hij gepest op school. Net als Vincent maakt hij onderscheid tussen fantasie en echte paranormale of spirituele ervaringen. Danny komt vooral in spirituele zin vroegrijp of 'wijs' en sympathiek over. Daarnaast lijkt hij bijzonder gevoelig te zijn en daardoor misschien ook wat kwetsbaarder dan gemiddeld. Het is te hopen dat zijn vroegere problemen nu opgelost zijn en niet meer terugkeren.
Net als Vincent sluit Danny zich momenteel, in ieder geval tijdelijk, grotendeels af voor zijn gaven en het is ons niet duidelijk geworden wat hij er op latere leeftijd eventueel mee zou willen doen. Hij heeft bijzondere hobby's zoals het (mineralogisch) verzamelen van allerlei soorten stenen.
Tot slot
Michel Kapteijns heeft Binnenste Buiten (Binnenstebuiten) in het algemeen tot een zeer informatieve en ontroerende serie weten te maken. Daarbij blijkt zijn weergave van kinderen met paranormale gaven - in de gevallen waarin we dat hebben kunnen controleren - niet overtrokken te zijn. De jongens hebben namelijk nog veel meer ervaringen gehad dan in de serie aan bod konden komen, in plaats van dat deze kunstmatig worden uitvergroot. Ons onderzoek heeft bovendien duidelijk gemaakt hoezeer de vorm van hun ervaringen en hun omgang ermee samenhangen met hun levensloop, hun unieke persoonlijkheid en reacties uit de omgeving (vergelijk: Rivas, 2005). Dit komt overeen met bevindingen van anderen over paranormaal begaafde of 'nieuwetijdskinderen' (Busch, 1997; Jager, 1998; Rijntjes & Jager, 1994; Van Gestel, 2000).
Uit Binnenste Buiten spreekt een groot respect voor de individuele persoonlijkheid en beleving van kinderen. Bij jongeren die in paranormaal en spiritueel opzicht extra begaafd zijn, is dit al even relevant als bij andere jongeren. Hoewel er zeker enige overlapping bestaat, is ieder kind ook hierin uniek. Het is te hopen dat de geest die uit de serie spreekt velen mag inspireren om met nog meer aandacht te luisteren naar kinderen. Op die manier zal het begrip en de ruimte voor bijzondere kinderen toenemen, inclusief voor jongens en meisjes met paranormale gaven en vroegrijpe spirituele inzichten.
Eindnoten
- 1. Met dank aan Michel Kapteijns en Vincent, Karim, Danny en hun respectievelijke moeders.
- 2. Helaas was dit het laatste onderzoek waar Takkie bij was; zij overleed op 10 november 2006.
Literatuurverwijzingen
- Busch, M. (1997). Waar haalt hij het vandaan? Utrecht: Uitgeverij Lemniscaat.
- Gerritsma, T., & Rivas, T. (2007). Gek genoeg gewoon: Een andere visie op stemmen horen en beelden zien. Deventer: Ankh-Hermes.
- Gestel, M. van (2000). Mijn kind ziet meer. Deventer: Ankh-Hermes.
- Jager, B. (1998). Het intuïtieve kind. Deventer: Ankh-Hermes.
- Rivas, T. (2002). Kinderen en het fijnstoffelijk lichaam. Prana, 131, 78-83.
- Rivas, T. (2003). Herinneringen aan een preëxistentie. Terugkeer, 14(4), blz. 20-23.
- Rivas, T. (2005). Reïncarnatie, persoonlijke evolutie en bijzondere kinderen. Prana, 148, 47-53.
- Rivas, T. (2006). Verschijningen. Lezing, o.a. gepubliceerd in het digitale blad Spiritualiteit van Stichting Spirituele Ontwikkeling.
- Rijntjes, P., & Jager, B. (1994). Wat is er toch met Marloes? Deventer: Ankh-Hermes.
- Stevenson, I. (2000). Bewijzen van reïncarnatie. Deventer: Ankh-Hermes.
Reacties:
drs. Titus Rivas en Anny Dirven
Stichting Athanasia
Darrenhof 9
6533 RT Nijmegen
stg_athanasia@hotmail.com
Contact: titusrivas@hotmail.com