Titel

Michael

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 16 November, 2006)

Samenvatting

Autobiografie en brieven: De gevoelens van Wim D. voor Michael.

---

Tekst

 

I. Onvoltooide Autobiografie: 7. Michael en II. Brieven aan Michael

Ik heb Michael L. leren kennen op een ontmoetingsplaats voor homo's in een park. Het was 's nachts, op 18 juni 1992. Ik was meteen al weg van hem. De tweede ontmoeting met Michael vond plaats op 25 juni dat jaar. En vanaf 28 juni bleef hij bij me wonen.
Die eerste keer bestond uit een vrij typisch homoseksueel contact. Hij was ook vrij moe die keer. Schijnbaar had hij slecht geslapen. Bovendien was het nogal laat en de allereerste keer dat ik hem ontmoette, moest ik zelf ook vroeg op de volgende morgen.
We hadden dus seks met elkaar die eerste keer. Het was niet tegen betaling. Het was eigenlijk meer alsof hij een plekje zocht waar hij onderdak kon krijgen. Later heeft hij ook zoiets gezegd als: "Ik wil eigenlijk een kamer huren bij Wim". Dat was omdat hij dan meer vrijheid zou hebben.

(Hier is de autobiografie afgebroken)



II. Aan Michael

Lieve Michael,

Het is nou 06-04-1995, zeker twee jaar nadat ik jou mijn laatste brief heb geschreven.
Wat niet wil zeggen, dat ik je vergeten ben!
Elke dag denk ik nog aan je. Maar de laatste tijd voelde ik niet echt de behoefte om dingen op te schrijven. Nou zit ik weer in zo'n periode als toen jij bij mij weg was.
Ik mis je heel erg. Vandaar ook dat ik weer ga beginnen met je te schrijven. Ik hoop dat je een en ander begrijpt.
Jij blijft mijn grootste oogappel, wat of wie er ook tussen komt.
Want ik heb best wel vriendjes na jou gehad, maar jij blijft mijn grootste liefde.
Ik zit weer op school, maar omdat het niet zo goed met mij gaat, studeer ik nu op een langzamer tempo.
Ook ga ik binnenkort naar een psychiatrisch ziekenhuis, omdat het allemaal niet meer gaat.
Ik voel me geestelijk helemaal leeggezogen.
Mijn liefde voor jou is zo groot, dat ik me nauwelijks kan concentreren, en andere vriendjes met jou vergelijk.
Met als gevolg dat ze nooit winnen. Het feit dat ik me leeggezogen voel, heeft niet alleen met mijn liefde voor jou te maken; maar wel veel!
De school is ook erg confronterend. Ik heb best veel meegemaakt, en studeer nou voor sociaal-dienstverlener. Dat is een beroep waarin je veel confrontaties met je verleden kunt oplopen.
En wanneer je e.e.a. nog niet verwerkt hebt, komt dat hard aan! Inmiddels is het al laat geworden, en ga ik naar bed.
Ik - moet - morgen vroeg op.
Liefs Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag 08-04-1995, een vermoeiende dag.
Niet dat ik het druk had, maar ik was gewoon ontzettend moe.
Het is bijna drie jaar geleden dat ik je heb ontmoet, en wat ik maar niet begrijp, is dat je me nog zo ontzettend veel doet.
Ben je dan toch de ware? Of wil ik je niet vergeten?
Gisteren was ik in AMSTERDAM, en heb ik daar een numerieke semafoon gekocht.
Nou ben ik nog beter bereikbaar. De beroemde tik van mij.
Ik vind het jammer dat je niets meer van je laat horen/of zien.
Al hoewel ik laatst dacht, dat ik je zag lopen onder de stationstunnel.
Ik was onderweg naar Harrie, dacht ik.
Harrie woonde toen ik jou kende nog in L., maar nu in N.
Ik voel me leeg en lusteloos.
Het zou zo fijn zijn, wanneer ik je weer zou zien, maar de kans dat dat gebeurt is niet groot!
Ik weet even niet meer wat ik moet schrijven, dus tot gauw.

Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag alweer 25-mei-1995, een poosje nadat ik jou de laatste brief geschreven heb.
Ik heb namelijk in een korte tijd drie keer in het ziekenhuis gelegen.
Maar wat ik voor jou voel is nog steeds niet veranderd.
Ik hoop dat we elkaar nog eens ontmoeten.
Niemand kan tegen mij liefde voor jou opboksen.
Ik mis je zo erg. Wanneer ik jou tegenkom, zal ik alles doen om je weer hier te laten wonen. Ook al ben je weer aan de heroïne.
Mijn liefde voor jou is grenzeloos. Toen ik in het ziekenhuis lag moest ik bijna de hele tijd aan je denken.
Lieve, lieve Michael, wat doe je me toch aan.
Het meeste wat ik mis is je liefde voor mij.
Ik hoop dat het KRO-programma jou opspoort.
Lieverd, ik mis je erg, en daarom hopelijk tot gauw.


21-06-1995
Lieve Michael,
Misschien ga ik je achterna. Ik wil weer gaan zwerven, en misschien heroïne gebruiken. Dicht heel dicht wil ik bij jou zijn.
En dan langzaam maar zeker nadert de weg van de dood.

Beste, lieve Michael,
Het is vandaag 27-08-1995, een poosje geleden dat ik je geschreven heb. Wel heb ik gisteren een brief naar KRO-Spoorloos geschreven, naar aanleiding van jouw telefoontje op het antwoordapparaat van Titus Rivas.
Ik respecteer jou wens, om door mij met rust gelaten te worden, dus trok daarom het verzoek van opsporing in hun programma naar jou in.
Deze brief zullen ze naar alle waarschijnlijkheid 28 of 29 augustus 1995 ontvangen.

Wel zal ik zoals ik ook in het verleden heb gedaan, brieven naar jou blijven schrijven, die tenzij er hier wordt ingebroken mijn woning niet verlaten.

Het is voor mij de afgelopen jaren een methode geweest, om bepaalde dingen voor mijzelf te kunnen verwerken, c.q. even van mij af te kunnen zetten.
Ook zal ik de foto's die ik van jou hier in huis heb – hangen – c.q. aanwezig zijn laten voor wat ze zijn, dat betekent dus dat ik er geen wijzigingen in aan zal brengen.

Inmiddels weet ik dus dat het goed met je gaat, en je inderdaad bent afgekickt, en nu in een soort therapeutische gemeenschap woont. Tenminste dat is wat ik begreep van Dhr. L. waarmee ik, door middel van Titus, mijn overbuurman, contact mee heb gehad.
Ik ben blij dat het je gelukt is, en feliciteer je hiermee van harte.
HOU HET VOL, EN WORDT GELUKKIG!!!
Hoe, met wie of wat dan ook.
Nogmaals GEFELICITEERD!!!
Liefs,
Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag al weer 20-09-1995, weken vol spanning, en onvergetelijk veel verdriet.
Ik heb van 30-08-1995 t/m 08-09-1995 in een epileptisch centrum gelegen.
Het was verre van leuk daar, maar thuis is het er nu niet veel leuker op geworden.
Ik heb een jongen en meisje op kamers gehad, en die hebben mij flink bestolen.
De bedoeling was dat ik zou komen te overlijden als gevolg van inname van 3 gram heroïne.
Maar zoals je merkt, leef ik nog steeds.
Nu zal worden geprobeerd hun voor het gerecht te dagen.
Ik neem het hun zeer kwalijk dat ze mij al die tijd voor ogen hebben gehouden dat het zou lukken, maar dat ik nu nog steeds leef, en intussen fl.5000,00,-rood sta bij de postbank.
Zover is het in de relatie met jou nooit gekomen.
Ik had het geld liever jou gegund, als het toch zo had moeten zijn.
Ik hoop dat alles goed met je gaat.
Met mij zal het wel even duren, voordat alles weer een beetje normaal is.
Inmiddels heb ik de uitslag van het epileptisch centrum binnen.
Die ziet er niet bepaald rooskleurig uit.
Wanneer de diagnose eigenlijk ook op mij van toepassing was toen ik jou kende, heb ik jou mogelijk verkeerd begrepen, en verkeerd beoordeeld.
Waarschijnlijk niet in jouw voordeel. Ik weet dat je me een hoop dingen kwalijk neemt, al begrijp ik niet altijd waarom.
Daarom vindt ik het zo jammer dat je niet meer met mij wilt praten.
Maar nogmaals, veel sterkte en geluk in je toekomst.
Liefs,
Wim


Lieve Michael,
Ik heb weer zo'n moment dat ik je ontzettend veel mis.
Het is vandaag 01-10-1995, bijna drie jaar nadat ik jou voor het laatst heb gezien.
Met tranen in mijn ogen moet ik telkens aan dat moment terugdenken.
Maar er is niets meer aan te doen.
Jij hebt te kennen gegeven dat je niets meer met mij te maken wilt hebben, en daar zal ik me bij neer moeten leggen.
Ik hoop dat het nog steeds goed met je gaat.
Mijn huisarts heeft op mijn verzoek een aanvraag voor vrijwillige euthanasie ingediend bij het RIAGG.
Ik hoop dat ze wordt toegewezen. Dan kan ik slapen en genieten van eeuwige rust.
Alleen heb ik me dan niet meer aan de afspraak in mijn afscheidsbrief aan jou gehouden, want dan heb ik weer brieven aan jou geschreven.
Maar zolang ik nog leef, zal ik toch een uitlaatklep moeten verzinnen.
Je mag van mij alle brieven wel lezen, maar ik denk dat je daar geen behoefte aan hebt, daar je ook geen contact meer met me wilt hebben.

Ik zou zo graag wat raad van je willen hebben, omtrent een aantal zaken, maar dat kan nu niet meer.
Bovendien zou ik je heel graag willen zien.

Gelukkig ben je continu in mijn gedachten.
Echter niet iedereen vindt dat verstandig, maar daar kunnen anderen gelukkig niets aan doen, alleen ik zelf wanneer ik tenminste wil stoppen.
Soms is het vervelend, want door het feit dat jij telkens in mijn gedachten zit, ontzeg ik daarmee een andere relatie voor mijzelf; want niemand wil een relatie met iemand die met iemand anders in zijn gedachten leeft.
En zolang hebben wij elkaar niet gekend. Ik werd gewoon in een keer verliefd op jou.

Hopelijk zien we elkaar toch nog eens, wanneer je misschien van gedachten bent veranderd.
Hoop doet leven.
Liefs,
Wim

Lieve Michael,
Het is vandaag al weer 27 oktober, vandaag heeft mijn overbuurman jou geprobeerd te bereiken, maar je lag al vroeg op bed. Tenminste ze zeiden dat je al op bed lag toen wij belden, en dat was om 21.15 uur.
Morgen proberen we het opnieuw.
Die man die wij een poosje geleden gesproken had, en ook L. met zijn achternaam heet, bleek jou vader te zijn.
Hij komt nog voor kerstmis met je broer Thomas, naar N.
Tenminste, dat zou hij proberen.
Ik hoop dat ik je morgen te spreken krijg, en hoop dan dat je me antwoord wil geven op de vraag waarom je geen contact meer met mij wil.
Hopelijk geef je me ook de kans me te verdedigen.
Tot morgen
Liefs,
Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag alweer 11 november 1995. De afgelopen dagen is er veel gebeurd. In het huis waar jij geschilderd hebt, woont ook een jongen (ik weet niet of jij hem nog kunt herinneren, W.) en die kwam hier nogal problemen maken.
Hij blowt, iets waar zijn moeder op tegen is.
Verder heb ik een kleine woordenwisseling met Max gehad, waar wanneer hij kwaad word ik nogal bang voor ben.
Dat komt omdat toen wij vorig jaar ruzie hadden hij door de balkonruit van de keuken is gesprongen.
De brief aan Thomas jou broer kregen wij retour, maar we hebben het opnieuw geprobeerd.
Nou is het afwachten of hij hem nu wel krijgt.
En anders of hij met zijn en jou vader naar N. komt rond kerstmis.
Verder heb ik een hoop geruzie met diversen verzekeringen over o.a. de diefstal die hier door een drietal personen afgelopen zomer is gepleegd.
Maar ook als gevolg van een aanrijding die ik in januari dit jaar gehad heb. Ook heb ik een paar dagen een meisje in huis gehad, wat mij daarna direct in de problemen stopte door de zonnehemel mee te nemen terwijl hij op mijn naam staat.
Komende maandag heb ik een tweede gesprek met Dr. v. O., met het verzoek om hulp bij zelfdoding.
Ook moet ik dezelfde week naar de neuroloog, en volgende week maandag voor een echo van de schouder naar het radboudziekenhuis.
Ik mis je erg, en hoop daarom dat je broer mij meer kan vertellen waarom je geen contact meer met mij wil.
Toch hoop ik dat het een keer gebeurt. Ik weet namelijk niet wat ik zonder jou zou moeten.
Want ook al probeer ik een relatie aan te gaan met Massimo G., jij blijft mijn grootste liefde.
Daarom heb ik ook mijn afscheidsbrief aan jou gericht.
Waarschijnlijk krijg ik het via Dr. v. O. niet voor elkaar om zelfmoord te plegen, en moet ik binnenkort naar een advocaat in Amsterdam, de stad waar jij ook zo graag naar toe wou.
Maar gelukkig ben je toch weer in de kliniek beland, waardoor je nu van de heroïne af bent.
Liefs,
Wim


N. 19-november-1995
Lieve Michael,
Ik ben zo bang. Wat moet ik toch doen?Het lijkt wel alsof iedereen achter mij aanzit.
Ik heb de afgelopen dagen bij Sjaak geslapen.
Thuis voelde ik mij gewoon niet meer veilig.
Eigenlijk wil ik nog voor dat ik (voordat ik dood ga, hopelijk gauw)verhuizen.
Al was het maar om in mijn resterende leven veilig over straat te kunnen lopen.
Ik hou zo van je.
Sjaak en ik hebben leuke dingen gedaan. Alleen gisteren kreeg ik een klap in een stamcafé-restaurant van Sjaak, van een dronken gast.
Maar die werd al gauw door de eigenaar naar buiten gewerkt.
Daarna zijn we naar een andere kroeg gegaan, maar Sjaak ging al gauw naar huis. Ik zou zoals afgesproken wachten op de eigenaars van het stamcafé-restaurant van Sjaak.
Samen met de eigenaresse heb ik heel wat afgekletst, gerookt, en gedronken. Hopelijk ontmoeten we elkaar toch nog, voordat ik dood ga.
Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor mijn schouder, dan maken ze een echo.
Ik ben benieuwd wat dat oplevert.
Nou ga ik naar bed, om een beetje bij te slapen, want het was tijdens het logeren bij Sjaak steeds laat geworden.
Liefs,
Wim

20-november-1995
Lieve Michael,
Vandaag ben ik (na eerst te hebben uitgeslapen) naar het Radboudziekenhuis geweest.
De röntgen specialist heeft waarschijnlijk de oorzaak van de
pijn gevonden.
Er zit in ieder geval een ontsteking in de schouder.
Of er verder nog iets anders aan de hand is, daar liet hij
zich niet over uit.
Dat zal ik wel van de dokter horen, die mij naar de röntgenafdeling verwezen heeft.
Ik rook nog even een sigaret, en dan ga ik weer naar bed.
Het is inmiddels weer laat (01.35).
Ik dacht dat ik zo moe was, dat ik direct kon slapen, maar dat valt tegen. Ik ben er of over heen, of ik ben te gespannen om te gaan slapen.
Zelf denk ik het laatste.
Want het is nu inmiddels 03.10 uur.
Ik ga het zo toch maar weer proberen, na eerst nog een sigaret gerookt te hebben.
Opnieuw zijn we anderhalf uur verder, zonder dat ik in slaap ben gevallen. Spanningen van de laatste tijd spelen wel degelijk een rol.
Want zoals ik je in een vorige brief al schreef, is W. kwaad op mij, omdat ik(zoals afgesproken met zijn moeder)haar had verteld dat hij weer blowde. Niemand, behalve Titus (de overbuurman) gelooft mij.
Maar niet alleen W. is kwaad, maar zelfs zijn moeder, en dat terwijl ik juist datgene deed waar zij om vroeg. Dit is wat je nou noemt stank voor dank.
Als ik dit van te voren geweten had, had ik het niet verteld, en het ze zelf laten uitzoeken.
Ik hoop dat het met jou beter gaat dan met mij!!!

Groetjes en tot schrijfs,
Liefs,
Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag 22 november 1995, vannacht om ongeveer 01.30 belde Massimo mij op. Hij was niet echt voor rede vatbaar. Ik heb hem alleen duidelijk gemaakt dat het voor mij niet meer hoeft.
Gisteren kreeg ik ook op mijn kop van mijn advocaat, omdat ik een aantal zaken tegen de verzekeringsexpert verzwegen had.
Het lijkt wel als of ik niets goed kan doen.
Vanavond is er een bijeenkomst van de NVVE.
Ik vertel je nog wel hoe dat is geweest.
Lieverd, ik mis je erg.
Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag al weer 27 november 1995, een rommelige dag.
Gisteren ben ik met mijn overbuurman en nog iemand naar een beurs geweest. Dat ging over ParaVisie.
Tegen het eind, kreeg ik een epilepsie-aanval.
De ambulance is geweest, maar nam mij niet mee.
Toen ik thuis kwam was ik flink afgepeigerd.
Ik ben dus dan ook vroeg naar bed gegaan.
Gisteren heeft mijn overbuurman jouw vader toch nog gebeld, terwijl hij tegen mij zei dat vandaag te doen omdat hij zo moe was.
Je vader komt in principe met Thomas 23 december naar N.
Ik hoop dat het door gaat, en dat ik dan meer over jou te weten kom.
Lieverd, ik hou zo veel van jou, ik denk dat ondanks dat ik je dat toen ook al zo vaak gezegd heb, je dat nauwelijks beseft.
Mijn overbuurman en ik gaan waarschijnlijk in januari 1996 een
boek over mij schrijven.
Maar daar vertel ik je nog wel meer over als het zover is.
Liefs,
Wim

N. 23-12-1995

Beste Michael,
Ik schrijf je deze brief vooral omdat ik graag van jou zou willen weten waarom jij geen contact meer met mij wil.
Ik heb geprobeerd datgene voor jou te doen en te betekenen wat ik dacht dat goed was.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik geen fouten heb gemaakt.
Maar geef me dan een kans om daar met je over te praten.
Misschien ben je van jezelf uit geen homo, maar dat hoeft contact tussen ons toch niet in de weg te staan?
Ik mag jou als persoon in het geheel, en niet alleen maar omdat ik je knap vind.
Je zou mij veel verdriet doen, wanneer voor mij onduidelijk blijft wat er van jou kant uit de reden is om geen contact meer met mij te willen.
Ik hoop dat het je goed gaat; en als er iemand is die hoopt dat jij gelukkig word hoe of met wie dan ook, dan denk ik dat ik dat wel ben.
Wim

Het is vandaag 23 november 1995, Ik was dus naar die avond geweest, die eigenlijk alleen maar leuk was omdat ik een gesprek had met een vrouw die daar ook was.
Verder heeft het mij weinig nieuws opgeleverd.
Vandaag zou Titus mij komen helpen met schoonmaken, maar we raakten in gesprek, en dat kwam mede nadat hij nog meer delen las uit mijn brieven aan jou, toen kwamen ook nog P., en even later W. Maar die heb ik niet binnen gelaten.
Schatje ik mis je zo.
Liefs,
Wim


Lieve Michael,
Gelukkig nieuwjaar, de allerbeste wensen en een voorspoedig 1996.
Het is vandaag alweer 03-01-1996, een poosje na mijn laatste brief aan jou.
Op jouw verjaardag heb ik het veel over jou gehad, en was je meer dan normaal in mijn gedachten aanwezig.
Maar de afgelopen tijd kon ik niets aan je schrijven, omdat ik mij nogal bedreigd voelde. Daardoor ben ik "ondergedoken".
En ik moet je bekennen dat werken met de computer mij makkelijker afgaat dan een brief aan je schrijven. Dat is niet
alleen naar jou, maar in het algemeen zo.
De vorige afspraak met jou vader ging niet door. We kwamen daar telefonisch achter.
Zaterdag 06-01-1996 zal ik je vader eindelijk ontmoeten.
Ik hoop voor het zijn eigen bestwil, dat Thomas dan weer terecht is.
De reden dat ik vaak korte stukken schrijf heeft te maken met het feit dat ik zoveel meemaak dat ik het vaak in hele grote lijnen in een brief aan jou schrijf.
Ik zou wel langer willen, maar dan zou ik daar een behoorlijke tijd voor uit moeten trekken, vooral op de dagen dat er veel gebeurt, en dat is niet altijd mogelijk.
Hopelijk begrijp je dat een beetje.
Liefs,
Wim
Hopelijk tot gauw.


Lieve Michael,
Het is vandaag al weer 10-01-1996
De ontmoeting met jou vader is niet door gegaan.
Wij kwamen in Duitsland aan, alwaar het begon te ijzelen.
Je vader was al drie dagen ziek, en helaas heeft hij ons niet afgebeld.
We waren alles bij elkaar 100 DM voor niets kwijt, want we misten de bus naar Emmerich, waarmee wij onze laatste trein konden halen dus moesten wij met de taxi naar Beek Nederland.
Ik baal(de) er goed van.
Want financieel gaat het nou niet echt bepaald over rozen.
We hebben een kort briefje aan Thomas geschreven, in de hoop dat hij ons, of het liefst jij zelf antwoord geeft op de vraag die ik in een Nederlands/Duits/Spaanse brief aan jou
geschreven heb.
Hopelijk heb je dat voor mij over.
Maar hoe dan ook, je blijft in mijn gedachten zoals ik je meegemaakt heb:
Als een lieve jongen waar ik veel liefdesverdriet om heb gehad, en nog, en iemand die zo sterk is geweest om van harddrugs af te komen.
Nogmaals gefeliciteerd.
Hopelijk ontmoeten wij elkaar nog eens. Liefs
Wim


Lieve Michael
Het is vandaag alweer 18 januari, precies een maand na jouw verjaardag, een paar dagen geleden werd ik ernstig telefonisch met de dood bedreigd. En ik weet niet door wie.
Dus het was wel even hectisch in mijzelf.
Ik heb nu de hoorn ernaast liggen. Maar echt gerust voel ik mij nog steeds niet.
Ook Titus is bedreigd, door V.
V. ken jij ook nog wel; denk ik.
Volgens mij heb je hem wel eens gezien.
Ik ga zo voor een andere woning vragen. Kijken of ik nu meer geluk heb dan bij woningbouw ver. N.
Ik hoop dat je nog op de brief reageert.
Ik schrijf je snel weer, want ik moet zo weg.
Liefs,
Wim


Lieve Michael,
Het is vandaag 20 januari, inmiddels zit er een vangnet op mijn telefoon, dus als nou de plager(s) bellen, valt te achterhalen waar dat telefoontje vandaan kwam.
Maar het is net of ze het ruiken, want tot nog toe hebben ze niet meer gebeld.
Ik ben benieuwd of ik nu alle rekeningen nog wel kan betalen omdat ik softdrugs zo lekker ben gaan vinden, althans de toestand waarin je door het gebruik ervan in terecht komt.
Het werkt ontspannend, en wanneer dingen niet lopen zoals ze zouden moeten lopen, dan is het erg verleidelijk om te gaan blowen.
Hopelijk loopt het bij mij niet met zo'n vaart, al vind ik zelf van wel.
Maar mijn huisarts vindt dat ik zelf sterk genoeg moet zijn om dat spul niet aan te raken, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Groetjes,
Wim



- III. Op zoek naar Michael

- Terug naar het begin

Inhoudsopgave van Geen Goed Leven, Geen Goede Dood

Contact: titusrivas@hotmail.com

Artikelen van Titus Rivas over sociale kwesties (inclusief columns)

---