Geen Goed Leven, Geen Goede Dood - Voorwoord
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 15 November, 2006)
Samenvatting
Voorwoord van de publicatie Geen Goed Leven, Geen Goede Dood: Herinneringen aan Wim over de achtergronden van een zelfdoding.
Tekst
GEEN GOED LEVEN, GEEN GOEDE DOOD: HERINNERINGEN AAN WIM
drs. Titus Rivas
Como van y vienen
las olas del mar,
asi son las penas
que m'estan matando,
que no pueo mas
(siguiriyas)
Voorwoord
Dit werkje bestaat uit een bundeling geschriften rond Wim. Wim was een goede vriend van mij totdat hij enkele weken voor zijn dood met mij brak. Hij kwam niet op een natuurlijke manier aan zijn einde, maar stapte er doelbewust en 'weloverwogen' uit. Iets wat hij in de voorafgaande periode al enkele malen eerder had geprobeerd en wat nu dan in september 1996 eindelijk lukte.
Hulpverleners wisten al jaren niet goed wat ze met Wim aan moesten en schreven hem in feite af. Daarbij riepen ze ongewild een paradox in het leven: Ze stelden zelf dat het moeilijk, zo niet onmogelijk zou zijn voor Wim om een zinvol en gelukkig leven op te bouwen. Ze hadden van daaruit eigenlijk meestal wel begrip voor zijn intense verlangen naar de dood. Maar tegelijkertijd weigerden ze hem te "helpen" om dit verlangen in vervulling te laten gaan, gezien de grote morele en maatschappelijke consequenties die daar nu eenmaal aan verbonden zijn.
De tragiek van Wim komt volgens mij hier op neer dat geen enkele professionele hulpverlener de moeite heeft genomen om serieus te zoeken naar alternatieven voor Wim buiten het gangbare psychiatrische circuit. Waardoor het bijna vanzelfsprekend werd dat Wim alleen maar steeds meer gefixeerd raakte op zijn doodswens. Het was dan ook zeer voorspelbaar dat deze wens uiteindelijk gerealiseerd werd. Het meest cynische aspect hieraan is volgens mij dat het falen van de hulpverlening niet alleen te maken heeft met een toevallig zo slecht functionerende RIAGG, maar vooral ook met bezuinigingen op alle fronten. Deze tasten overal in Nederland al jaren lang de hele zorgsector aan. Misschien heeft iemand reeds uitgezocht hoeveel mensen onnodig gestorven zijn door zelfdoding, maar voor mij geldt hoe dan ook dat elk afzonderlijk geval al teveel is.
Wim was voordat hij onze vriendschap ontbond – vanwege wederzijdse spanningen die ongetwijfeld te wijten waren aan zijn grote innerlijke leed- bezig om samen met mij een autobiografie te schrijven. Het was daarbij zijn bedoeling om (in het kort) de ontwikkeling van zijn doodswens te schetsen en aan de hand van zijn eigen levensverhaal een vuist te maken voor de legalisering van hulp bij zelfdoding wegens groot psychisch lijden. Wim stond het mij daarbij trouwens toe een eigen commentaar te schrijven.
Aangezien Wim niet meer rechtstreeks aan ons schrijven deelneemt en ikzelf – voor zover ik weet - niet mediamiek begaafd ben, zal zijn autobiografie verder onvoltooid blijven. In plaats daarvan heb ik getracht de lezer een overzicht te bieden van verschillende teksten van en rond Wim die in ieder geval de achtergronden van zijn doodswens, alsmede de opstelling van hulpverleners duidelijk maken. Zijn pleidooi voor hulp bij zelfdoding in geval van ernstige psychische problematiek kan ik niet zomaar delen, omdat ik zelf van mening ben gebleven dat men in de hulpverlening en de samenleving in het algemeen zeker wat betreft psychische klachten zo lang mogelijk moet blijven zoeken naar genezing of in ieder geval verzachting van het leed hier op aarde. Dat heeft men juist in het geval Wim zeker NIET gedaan. Waar Wim waarschijnlijk de nadruk zou leggen op het falen van de Nederlandse samenleving als het aankomt op hulp bij zelfdoding, leg ik zelf de nadruk op haar falen waar het gaat om echte opvang en ondersteuning van mensen die lijden. "Paars" Nederland is mij, door mijn vriendschap met Wim, vaak een liefdeloos en letterlijk dodelijk bureaucratisch land gebleken.
Het is verder aan de lezer om aan een en ander zijn of haar conclusies te verbinden.
Overigens komen in dit boekje nagenoeg alleen voornamen en initialen voor om de privacy van mensen te beschermen.
Drs. Titus Rivas, september 2000
– Afscheidsbrief
Inhoudsopgave van Geen Goed Leven, Geen Goede Dood
Contact: titusrivas@hotmail.com
Artikelen van Titus Rivas over sociale kwesties (inclusief columns)