Verwarring tussen integriteit en politieke correctheid
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 16 September, 2017)
Samenvatting
Integriteit en kritiekloos volgen van algemeen gedeelde normen zijn niet hetzelfde.
Verwarring tussen integriteit en politieke correctheid
Veel mensen hebben een hekel aan zedenpredikers oftewel moralisten. Ze hebben geen behoefte aan figuren die hen voorhouden wat goed en wat slecht is. Nu kan ik daar inkomen als de norm van de moralist niet berust op een grondige rationele analyse, maar op een soort vanzelfsprekende vooroordelen over wat moreel door de beugel kan. Voor mij hebben ethiek en morele normen steeds te maken met de belangen van concrete individuen. Alles wat die belangen van individuen schaadt zonder dat dit strikt noodzakelijk is (om de belangen van andere individuen te beschermen) beschouw ik als immoreel. Aldus maak ik een onderscheid tussen het verdedigen van rationele morele normen (in genoemde zin) en moralisme (in de zin van het 'vanzelfsprekend' veroordelen van dingen, zonder dat dit verder iets te maken heeft met bescherming van belangen van individuen). Misschien zouden sommigen ook het verdedigen van belangen van individuen als moralisme willen benoemen, maar dat doe ik zelf dus uitdrukkelijk niet.
De moraal die ik voorsta levert nogal vaak concrete normen op die verschillen van de normen die horen bij politieke correctheid. Voor mij pleit dat echter niet tegen mijn morele normen maar juist tegen allerlei standpunten die politiek correct zijn. Een aantal voorbeelden:
- Ik ben het met een van de grootste veganistische filosofen, Gary Francione, eens dat veganisme de basis dient te vormen van ons ethisch handelen tegenover dieren, omdat dit nodig is voor het eerbiedigen van de belangen van individuele dieren. Ik ben het echter oneens met zijn standpunt dat het houden van huisdieren (let wel: buiten een context van opvang; Francione heeft zelf ook huisdieren) eigenlijk altijd strijdig is met een veganistische ethiek. In mijn ogen kunnen mensen met huisdieren samenleven zonder dat dit nadelig uitpakt voor die huisdieren, mits er betere wetgeving op dit punt komt. Sommige veganisten vinden het houden van huisdieren overigens onnatuurlijk, maar natuurlijkheid is voor mij geen moreel criterium. Het hoort thuis in de hoek van wat ik moralistische vanzelfsprekendheden zou willen noemen.
- Sommige voorstanders van vrouwenemancipatie kunnen het als vanzelfsprekend beschouwen dat vrouwen veel meer betaalde banen moeten krijgen en carrière moeten maken. In mijn ogen is dit een moralistisch, politiek correct standpunt, omdat het moreel gezien aan individuele vrouwen zelf moet worden overgelaten wat ze qua werk en carrière willen nastreven. Alleen het dwarsbomen van hun plannen vind ik immoreel.
- Sommigen beschouwen fenomenen als prostitutie en erotica als per definitie mensonwaardig. Wat bepaalde specifieke manifestaties daarvan betreft hebben ze daar gelijk in (zoals gedwongen prostitutie of snoeiharde porno waarin mensen worden verkracht), maar dit betekent nog niet dat opeens alles op dit gebied mensonwaardig is. Ik ben een voorstander van het bestrijden van misstanden maar ook van het tegengaan van vertrutting op dit gebied. Het moet wederom aan individuele mensen zelf worden overgelaten hoe ze met dit soort dingen wensen om te gaan, zolang ze anderen maar geen kwaad doen. (Zelfs humoristische seksuele voorlichting wordt tegenwoordig al geproblematiseerd, zie: Dokter Corrie moet blijven)
Zie ook: Moeten we alle prostituees afschilderen als lijdend voorwerp?
En: Er zijn vast wel eens ministers naar de hoeren gegaan
Juist voorstanders van mensenrechten en dierenrechten zouden het criterium van de politiek correcte norm van de tijdgeest moeten loslaten en zich moeten bezinnen op wat er moreel echt toe doet. We streven immers geen burgermansfatsoen maar integriteit na.
T. Rivas