Anny Dirven
Geplaatst door
Anny Dirven (publicatiedatum: 25 June, 2012)
Samenvatting
Dit was de homepage van Anny Stevens-Dirven oftewel Anny Dirven. Ze werd geboren in Breda en was het grootste deel van haar leven woonachtig in Budel. Weduwe van Wim Stevens, moeder, oma en overgrootmoeder. Actieve medewerkster van Stichting Athanasia.
Tekst
ANNY DIRVEN
Anny Stevens-Dirven(1935-2016) woonde in Budel (Noord-Brabant). Anny was een getrouwde moeder van drie dochters, oma en overgrootmoeder. Zij was de weduwe van Wim Stevens.
Zij was paranormaal genezeres en deed vrijwilligerswerk als algemeen assistente voor Stichting Athanasia, een stichting voor parapsychologisch en filosofisch onderzoek.
Stichting Athanasia doet o.a. onderzoek naar:
- Reïncarnatie
- Poltergeist
- Bijnadoodervaringen (BDE's)
- Paranormale ervaringen in het algemeen
- Sterfbedvisioenen
- Verschijningen
Mocht u een van deze ervaringen mee hebben gemaakt, kan u die altijd aan ons melden: stg_athanasia@hotmail.com. We nemen dan graag verder contact met uw op.
Artikelen van Anny Dirven
Een bijna-doodervaring van Anny Dirven
24 jaar geleden in September 1983 had ik een bloeding en ik zat al in een zwart gat (tunnel), wat een heel prettig gevoel gaf.
Ik kwam nog net op tijd aan in het ziekenhuis. En ik hoorde tot 2 keer toe zeggen: "Daar ligt een lijk in bed, maar nu ze hier is, kan haar weinig gebeuren." En de klok op de operatiekamer gaf 10.10 uur aan. Na de operatie die ik moest ondergaan, kwam ik al bij in de operatiekamer. Ik kon zelf nog niets zeggen.
Maar ik stond in een heel groot veld met allerlei kleuren aan bloemen in mijn armen, waarvan een gele bloem in het midden van die bos er een heel eind boven uitstak.. Toen ik weer terug kwam en wat kon zeggen, heb ik gezegd: "Ik ben herboren." Ik kan mij nog steeds heel goed voor mijn geest halen, dat ik met die bloemen in mijn armen stond. Waarvan een gele bloem midden in de bos bloemen een heel eind boven uitstak. Het was prachtig en gaf een heerlijk tevreden gevoel. Dat kan ik niet beschrijven, noch verwoorden".
Boek Spiritualiteit Vrijheid en Engagement
vragen: stg_athanasia@hotmail.com
Boek van Titus Rivas en Anny Dirven: Van en naar het Licht
Beschrijving
Dit boek gaat onder andere over de onderwerpen bijna-doodervaringen (BDE), uittredingen (of ook BLE i.e. Buiten-Lichamelijke Ervaringen), reïncarnatie, pre-existentie en sterfbedvisioenen. Over deze onderwerpen werd al lang en breed geschreven in de parapsychologische literatuur van de negentiende en twintigste eeuw. Nu echter zijn we beland in een tijd waarin sommige van deze fenomenen een steviger wetenschappelijk fundament lijken te krijgen.
De bijna-doodervaring is onder meer dankzij Eindeloos Bewustzijn, het vrij recente boek van cardioloog Pim van Lommel, de laatste tijd behoorlijk wat bekender geworden bij het grote publiek, mede als gevolg van de grote media-aandacht voor die publicatie. Daarmee barstte echter ook de kritiek los. Onder meer de vaststelling dat bijna-doodervaarders tijdens hun ervaring vaak verifieerbare waarnemingen doen stuit op fors ongeloof. Dat kàn eenvoudig niet, dus gingen deze "ontkenners" alternatieve verklaringen bedenken, zoals daar zijn: hallucinaties, vermengd met vroegere herinneringen of ooit geziene filmbeelden, tot verbeelding gebrachte verhalen uit boeken, enz. Titus Rivas besloot dergelijke ervaringen zoveel mogelijk te gaan verifiëren en heeft daar vele artikelen over geschreven. In 2003 verscheen zijn eerste bundel van parapsychologische artikelen mede geschreven namens Stichting Athanasia, getiteld Uit het leven gegrepen: beschouwingen over een leven na de dood. Sindsdien zijn er weer veel nieuwe parapsychologische stukken gepubliceerd onder de vlag van deze stichting, voornamelijk van de hand van Titus Rivas, bijgestaan door Anny Dirven. De artikelen zijn eerder verschenen in diverse tijdschriften, zoals
Terugkeer van Stichting Merkawah, Paraview, ParaVisie en het Tijdschrift voor Parapsychologie of op de website txtxs.nl. De auteurs hopen een bijdrage te leveren aan de casuïstiek en theorievorming op de behandelde gebieden. Het boek is uitermate boeiend, biedt veel nieuwe informatie en geeft blijk van een heldere visie en gedegen onderzoek. Een waardevolle aanvulling op de bestaande literatuur over dit onderwerp.
Uit het voorwoord van Rudolf Smit, hoofdredacteur van Terugkeer:
Titus Rivas en Anny Dirven hebben gekozen voor een heel andere aanpak dan veel andere boeken over deze onderwerpen. De wetenschappelijke analyse, hoe belangrijk ook, komt in dit boek nu eens achteraan, want het zijn de verhalen die het moeten doen, en terecht. Want hoewel sommige wetenschappers de persoonlijke ervaring liefst helemaal naar de achtergrond zouden willen sturen omdat ze "anekdotisch" heet te zijn en zich dus onttrekt aan wetenschappelijke controle, is het juist die persoonlijke ervaring die het meeste indruk maakt.
We mogen ons gelukkig prijzen dat Titus Rivas en Annie Dirven de lezers van dit boek vergasten met soortgelijke verhalen, die allemaal wijzen op één ding: het leven lijkt niet op te houden met de fysieke dood. Het bewustzijn lijkt door te gaan in een of andere vorm in een andere dimensie.
BESTEL
NBD|Biblion recensie
De auteur is psycholoog, filosoof, parapsychologisch onderzoeker en -publicist; zijn paranormaal begaafde co-auteur is assistente en onderzoekster van een stichting die zich op de onderwerpen van dit boek toelegt. De teksten c.q. hoofdstukken in dit boek zijn eerder als artikel verschenen in diverse tijdschriften, zoals Terugkeer en het Tijdschrift voor Parapsychologie. De onderwerpen beslaan het terrein van de parapsychologie en werden vroeger beschouwd als van paranormale aard: naast het normale, net niet gewoon. Het gaat om bijna-doodervaringen, uittredingen (buitenlichamelijke ervaringen), herinneringen aan vorige levens (reincarnatie), pre-existentie (herinneringen aan een voorgeboortelijke of hemelse levenstoestand voor het huidige leven) en sterfbedvisioenen. Al meer dan een eeuw lang zijn hierover discussies en controversen gaande. In dit boek staat niet het discours of de wetenschappelijke analyse voorop, maar het verslag van vele buitengewone ervaringen zoals die naar voren komen in interviews en artikelen van de afgelopen tijd. Dit maakt het boek interessant en leesbaar voor een breed publiek. Met zwart-witfoto's en literatuuropgaven bij sommige hoofdstukken.
(NBD|Biblion recensie, P.O. Kampschuur)
Email: stg_athanasia@hotmail.com
Vakantie in Wenen en een bijzondere ontmoeting in het Hotel Wienerwald.
De laatste dag van onze vakantie in Wenen was 18 Juni 1991. We zaten (Wim en ik) in de namiddag nog aan een aperitiefje voordat we konden gaan eten. We zaten aan een tafel voor het raam en konden zo goed de straat voor het hotel inkijken. Op een gegeven moment stopte daar een Nederlandse touringcar vol met reizigers. Die kwamen allemaal het hotel binnen. Daar was ook een echtpaar bij van onze leeftijd, en die man zwaaide naar mij, maar ik zwaaide tegelijkertijd naar die man en ïk zei tegen mijn man Wim: "die man die ken ik", maar ik wist niet waarvan Wim vroeg nog een paar keer waar ken je die dan van? Ik wist het niet. Nu was er dezelfde avond een dansvond in het hotel en dat echtpaar kwam ook de danszaal in.
Het orkest begon te spelen en die man van dat echtpaar kwam mij al meteen halen voor te dansen. En zei tegen mij: "ik ken jouw". Maar hij wist niet waarvan. Dat had hij ook al tegen zijn vrouw gezegd dat hij mij kende. Net als ik tegen Wim gezegd had dat ik hem kende. En ook zijn vrouw had steeds gevraagd waar ken je die dan van. Maar hij wist het ook niet. We hebben van alles opgenoemd, of we elkaar ooit ergens waren tegengekomen. zoals sport, school waar we hebben gewoond enz. Maar nee hoor zo konden we ons nergens van kennen. Die ontmoeting met die man voelde ook echt heel vertrouwd aan, of we elkaar zelfs heel goed kende.
Zowel zijn vrouw en Wim vroegen steeds weten jullie al ,waar jullie elkaar van kennen? Maar we kwamen er niet uit. Dit echtpaar bleef nog een paar dagen in Wenen en waren voor Wenen nog eerst een poos in Praag geweest. Zo ging de avond voorbij en we waren ergens niets wijzer geworden, waar wij elkaar van kende.
Nog voor we gingen slapen hebben we wat gepraat en verteld dat wij de volgende morgen Wim en ik weer richting huis gingen en dit onze laatste dag in Wenen was. We zouden de andere dag om 7.00 uur vertrekken. Toen die man plots zei: wij komen jullie morgenvroeg uitzwaaien. Wim en ik dachten zo vroeg zijn ze vast nog niet wakker. Maar de volgende morgen kwamen ze (man en vrouw) ons echt uitzwaaien. Terwijl we samen nog stonden te praten riep de busschauffeur. Anny kom je ze zijn er allemaal het is pas 6.45 uur en kunnen we nog een mooie toer maken langs de Donau daar hebben we nu nog tijd voor. Dus afscheid genomen en die man zegt nog tegen mij: Anny ik weet waar wij ons van kennen:
"uit ons vorig leven". Wim en ik zijn in de bus gestapt en de bus vertrok meteen en we vergeten ons adressen uit te wisselen. Hun hebben ons nagezwaaid tot ze de bus niet meer konden zien.
Mocht de persoon zich dit herinneren en zich hier in erkennen, dan kan hij contact met me opnemen via het volgende e-mailadres: Anny_Dirven@hotmail.com
Artikelen van Anny Dirven
Wim Stevens