Titel

Herinneringen rond de eigen geboorte en wat daaraan voorafging

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 8 May, 2011)

Samenvatting

Een jonge vrouw had reeds als kind perinatale herinneringen en herinneringen aan een spirituele preëxistentie. Deze herinneringen doen in meerdere opzichten denken aan bijna-doodervaringen.


Tekst

 
Herinneringen rond de eigen geboorte en wat daaraan voorafging

door Titus Rivas en Anny Dirven1

Samenvatting
Een jonge vrouw had reeds als kind perinatale herinneringen en herinneringen aan een spirituele preëxistentie. Deze herinneringen doen in meerdere opzichten denken aan bijna-doodervaringen.

Inleiding
Enige tijd geleden werd één van ons, Titus Rivas, benaderd door een jonge vrouw die wij hier alleen met haar eerste voorletter V zullen aanduiden. V is een filosofe die in dit verband het liefst anoniem wil blijven. Zij vertelde TR dat ze herinneringen heeft aan een tijd voorafgaand aan haar geboorte. Eigenlijk wilde ze destijds geen fysiek lichaam aannemen, waarschijnlijk als gevolg van nare ervaringen met geweld in een vorig leven.
V heeft TR een uitgebreide mail aan Michael Maguire doorgestuurd, de bekende Australische webmaster die tot voor kort de voormalige website Spiritual Pre-Existence runde. V is getroffen door de overeenkomsten tussen Maguire's herinneringen aan een spiritueel voor-bestaan (Rivas, 2003) en haar eigen herinneringen. Net als Michael Maguire weet V nog hoe het was om geboren te worden. Zij vertelde haar vader hier al iets over toen ze pas drie jaar oud was. Ze zat op de schommel in de tuin terwijl haar broer haar duwde en haar vader vlakbij in de tuin het gras maaide. V dacht toen nog dat iedereen wist hoe het was om geboren te worden en dus ook dat dit een volkomen normaal verschijnsel was. Maar haar vader zei dat ze gek was en sindsdien praatte ze liever niet meer over deze herinnering totdat ze in aanraking kwam met genoemde website. Pas enkele jaren geleden begon ze er over tegenover haar moeder, stiefvader en jongere zus. Wel praatte ze als jong kind al over herinneringen van kort na haar geboorte als baby, omdat ze aanvoelde dat die herinneringen hoe dan ook normaler zouden worden gevonden.

Herinneringen
De beelden rond haar geboorte zijn inmiddels wel enigszins vervaagd, maar V weet
in elk geval nog wel dat ze voorafgaand aan haar geboorte samen met anderen wachtte in een donkere ruimte. Na enige tijd was het moment aangebroken om naar de aarde te gaan, maar om de een of andere reden was V daar erg bang voor. Het voelde aan alsof ze al eerder op aarde was geweest en daarbij verschrikkelijke dingen had meegemaakt. Ze was echt doodsbang.
Er waren een soort gidsen aanwezig die haar liefdevol maar ook behoorlijk streng bejegenden. Ze moest echt gaan, ze had geen keus en het was niet de bedoeling dat ze er zou blijven alleen omdat ze zo bang was. Van lieverlee ging V op weg. Ze bewoog zich voort zonder te lopen, maar hoe dit precies ging weet ze niet meer. Op het cruciale moment ging er iets mis, waardoor zij niet niet geboren kon worden in het gezin dat voor haar bestemd was. Ze kreeg beelden te zien van de vrouw die haar moeder had moeten worden, maar ook deze beelden zijn vager geworden. Ze had eigenlijk een lid van een tweeling moeten worden.
Aangezien dit niet door kon gaan, moest ze ergens anders 'geplaatst' worden. Na enkele ogenblikken van verwarring ontmoette ze een gids in een prachtig gewaad met lange verticale strepen die haar slechts wees welke weg zij moest volgen, zonder echt met haar te communiceren.
V denkt nu dat de geestelijke wezens wisten dat ze het beste streng tegen haar konden zijn. Anders zou ze toch maar hebben gesmeekt om te mogen blijven, terwijl de wezens haar al hadden verteld dat het tijd was om naar de aarde te gaan.
Uiteindelijk kwam V ergens uit waar zich een andere gids bevond die aardiger en behulpzamer tegen haar deed. Ze communiceerden met elkaar via telepathie.
Op deze plek bevonden zich nog drie of vier anderen die net als V (weder)geboren moesten worden. Ze zagen er een beetje vaag uit, maar je wist toch wie ze waren en hoe ze in elkaar staken. V was nog steeds erg bang. Eén van de anderen hielp haar en moedigde haar aan om naar de gids te luisteren en hem te vertrouwen. Alles zou dan uiteindelijk wel goed komen met haar. De gids vertelde haar dat ze naar beneden moest kijken. Toen V dit deed, zag ze haar huidige moeder in de tuin staan, op de buitenste tegels, net tegen het gras aan. Op de een of andere manier wist V dat de andere kinderen van deze vrouw (V's huidige broers en zussen dus) net van huis waren gegaan en dat zij nu even rustig op zichzelf kon zijn.
V benadrukt dat haar moeder Anke deze gebeurtenis kort geleden tegenover haar heeft bevestigd. In haar eigen beleving kreeg Anke op dat bewuste moment een unieke ervaring, waarbij ze zich één voelde met alles. Dit gebeurde inderdaad net nadat de kinderen naar school waren gegaan. Dit moment was Anke volgens V altijd bijgebleven.
Nadat zij haar toekomstige moeder gezien had, overtuigde de gids V ervan dat ze hem echt kon vertrouwen. Hij legde haar uit dat haar in het komende leven geen bijzonder nare dingen te wachten stonden en dat ze zelfs behoorlijk succesvol zou worden in het een of ander.
Uiteindelijk legde het wezen haar uit hoe ze naar de aarde moest gaan. Er verscheen een houten ladder beneden hen. V vroeg hem hoe ze de ladder moest afdalen en hij zei: “Ga met je gedachten naar beneden.”. Toen ze dit had gedaan, ervoer ze langere tijd een grote zwartheid of leegte. Uiteindelijk werd ze geboren was en kort daarna dacht ze: “Dus ze hadden toch gelijk.” Inmiddels weet ze niet meer waar deze gedachte naar verwees.
Wel heeft ze veel meer herinneringen aan haar babytijd dan de meeste mensen.

Verklaring van Anke
Naar aanleiding van dit verhaal, kregen we toestemming van V contact op te nemen met haar moeder Anke. Deze bleek zo vriendelijk om onze vragen te beantwoorden. Hier volgt het verhaal dat we uit haar antwoorden hebben gedistilleerd.
Wat voor een kind is uw dochter V geweest?
V was een zeer gevoelig en 'beschouwend' kind. Toen ze twee jaar oud was en naar de peuterspeelzaal ging, heeft ze het eerste jaar nauwelijks meegedaan; ze heeft alleen maar 'gekeken'. De leidsters vonden dit vreemd, maar V had het altijd goed naar haar zin.
Wat voor een opmerkelijke uitspraken deed uw dochter zoal als kind?
V sprak regelmatig over haar geboorte toen ze klein was. Het was ook normaal voor haar om te praten over de tijd voor haar geboorte. V vertelde bijvoorbeeld toen ze zes was dat ze aan het schommelen was bij haar vader in de tuin (we waren net gescheiden) en dat ze zei, "Pap ik weet nog hoe het was voordat ik geboren werd.” Haar vader zei toen dat ze gek was. Dit vertelde ze gelijk toen ze weer bij mij was.
Ze zei vaak dat ze eigenlijk bij een andere moeder had moeten zijn. Ik accepteerde dat en vond het zielig voor V dat het zo gegaan was en dat ze het dus met mij moest doen. Ze zei ook wel eens dat er iets misgegaan was en dat ze daarom niet naar die andere moeder kon, dat ze (dacht ik, weet ik niet zeker) doodgegaan was. Ze vertelde ook wel eens dat ze dingen gehoord had toen ze nog in mijn buik zat.
Ik denk dat ze een jaar of vijf, zes was toen dat het meest speelde. Maar ook later, toen ze puber was begon ze er weer over. Ik denk dat ze na die keer met haar vader er ook niet zo goed meer over durfde te praten, en dat ik waarschijnlijk ook niet altijd adequaat op haar verhaal gereageerd heb. Ik vermoed dat ze toen ze klein was geprobeerd heeft haar verhaal maar iets concreter te maken, door het te hebben over 'het nog in de buik zijn'. En die andere mama bracht ze nog wel eens ter sprake. En dan zei ze iets in de geest van 'En dan moest ik naar jou toe.'
V vertelde me later, tegen haar twintigste, ook dat ze niet geboren had willen worden, althans ze heeft toen het hele verhaal samenhangend verteld. Daarvoor stond ik er misschien nog niet genoeg open voor. Ze heeft me later vaak verteld dat ze niet naar beneden wilde, maar gestuurd werd.
Is er wellicht iets bijzonders gebeurd rond haar geboorte?
Ze was 14 dagen over tijd en daarom werd ik ingeleid, want uit zichzelf kwam ze volgens het ziekenhuis niet op tijd. Het was een lange en moeilijke bevalling.
V wilde volgens mij echt niet op deze aarde komen. In het begin van de zwangerschap had ik bloedingen. Ik moest in bed blijven liggen van de huisarts. De huisarts had het over 'nestingsbloedingen'. Ik heb niet veel in bed gelegen, omdat ik daar niet in geloofde en het heel erg druk had met de andere drie kinderen. Toen ze een baby was, bonkte ze zichzelf in slaap. Ze lag gehurkt in bed en bonkte voortdurend met haar hoofd tegen de voorkant van haar ledikantje. We hebben daar schuimrubber op aangebracht omdat ze zich anders bezeerde.
Heeft u zelf ook iets ervaren voor of tijdens de zwangerschap van V?
Wat op mijzelf de meeste indruk heeft gemaakt is het moment op het terras, nu dertig jaar geleden, waarop ik mij zo één voelde met de kosmos. Ik kan het nu nog voelen en ik weet nog precies waar ik stond. Ik voel ook nog de sfeer van dat moment. Het lijkt gisteren. En dat is het moment dat V mij zag staan. Daar kwamen wij pas vorig jaar achter. Ze wist exact te vertellen waar ik stond. Alles klopte.
Ik kan me niet herinneren dat ze dit als kind ook verteld heeft. Maar het betrof duidelijk hetzelfde moment. Het is bijna niet uit te leggen. Het gevoel van dat moment is mij altijd bijgebleven, waarschijnlijk omdat het zo bijzonder was. Maar V wist dit niet van mij! Ze vertelde vorig jaar een keer uitgebreid over die keer dat ze mij [voor haar geboorte] zag staan, ook zelfs op welke tegel ik stond van het terras. En toen schrok ik eigenlijk omdat ik gelijk wist dat dat hetzelfde moment was dat altijd in mijn herinnering is gebleven, met alles wat daar bijhoorde. Zelfs dezelfde tegel. Ik snap ook niet waarom we nog weten om welke tegel het ging. Maar ook de sfeer, het weer, alles klopte. Ik heb voordat V mij haar verhaal vertelde nooit geweten waarom dat moment zo anders was dan alle andere momenten in mijn leven. Ik heb het altijd gekoesterd als een een heel mooi en waardevol moment. Maar nu weet ik waarom.
Was V uw enige kind met dergelijke uitspraken?
Nee, en de twijfel en scepsis die ik had t.a.V reïncarnatie verdween mede door uitspraken van mijn vijfde kind, J. Zij kon ook dingen vertellen die 'vreemd' waren. Zoals dat we ergens reden en zij dan ineens zei dat ze hier doodgegaan was door een ongeluk. Maar dat ook heel normaal vond om te vertellen. J. was toen ± 8 jaar.
Ze heeft overigens vaker verteld dat ze vroeger door een ongeluk is overleden. Het kan natuurlijk fantasie zijn. Maar ze heeft ook wel eens uitgebreid over een familiegebeurtenis verteld, toen ze een jaar of 6 was. Maar naar mijn idee kon ze daar niets van weten, want ze was ± 5 maanden toen die trouwerij plaatsvond. Maar ze zei dan ook merkwaardige dingen. Ze vertelde dat Arjan (mijn man, haar vader) gitaar speelde met A. (zijn broer), maar dat ze het toen zo zielig vond dat Arjan geen vrienden had (wat ook klopte). Wat ik ook nooit zal vergeten van J. is dat ze toen ze twee weken oud was en bij ons op de knieën zat zodat wij haar goed konden zien, er opeens tranen kwamen. Ze huilde niet zoals baby's doen. Ze vertrok geen spier, haar gezicht leek wel een masker en er kwamen tranen die niet van hier waren. Ik weet nog dat mijn man en ik er kippenvel van kregen. Zo'n verdriet uit een andere wereld.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk uw vragen te beantwoorden, maar ik blijf het moeilijk vinden. Sommige dingen weet je gewoon, maar ik begrijp dat dit uiteraard voor u niet voldoende is.

Commentaar
Het verhaal van V en de gedeeltelijke bevestiging daarvan door Anke wijzen op authentieke herinneringen aan een spirituele preëxistentie. Hoe dan ook hebben we geen reden om te twijfelen aan de bewering van V dat zij als kind dergelijke herinneringen had.

Er is slechts sprake van een kleine discrepantie, namelijk wat betreft de leeftijd waarop V erover begonnen zou zijn tegenover haar vader. V vertelde ons hierover dat ze haar moeder voor zover zij wist pas kortgeleden voor het eerst over het incident had verteld en zich zelf niet meer kan herinneren dat ze haar moeder er al als kind over had verteld. Hoe dan ook waren haar ouders volgens V nog niet gescheiden toen het gebeurde en die scheiding vond plaats toen ze vier jaar oud was. Het zou eventueel nog kunnen dat ze dit verdrongen heeft, maar ze vindt het dan wel opmerkelijk dat haar moeder nogal onder de indruk leek toen V er enkele jaren geleden over begon.
Het is voorts opvallend hoezeer het teruggezonden worden naar de aarde lijkt op de manier waarop sommige BDE-ers terug moeten naar hun lichaam (Rivas, 2003; Rawat & Rivas, 2005; Klink, 1994). Bovendien is er net als bij BDE's sprake van waarneming van de fysieke wereld en een voorbereiding op de terugkeer naar de aarde. Dit alles wijst er sterk op dat V voor haar geboorte in een wereld vertoeft heeft die verband houdt met de wereld van de bijna-doodervaringen.
Tot slot s is het opmerkelijk dat één van de ander kinderen van Anke klassieke herinneringen aan een vorig aards leven lijkt te hebben gehad.

Literatuur
- Klink, J. (1994). Vroeger toen ik groot was: vérgaande herinneringen van kinderen. Baarn: Ten Have.
- Rawat, K.S., & Rivas, T. (2005). The Life Beyond, Through the eyes of Children
who Claim to Remember Previous Lives. The Journal of Religion and Psychical Research, 28, 3, 126-136.
- Rivas, T. (2003). Herinneringen aan een preëxistentie. Terugkeer, 14(4), 20-23.

1Onze dank gaat uit naar de betrokkenen; V en haar moeder Anke.

Dit artikel werd gepubliceerd in Terugkeer, 20(1), voorjaar 2009, blz. 19-21.

Zie ook: Een interessante mail over uitspraken als kind over een preëxistentie

Contact: titusrivas@hotmail.com