Vincent, Karim en Danny: deel 1
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 2 October, 2009)
Samenvatting
Deel 1 van het drieluik Vincent, Karim en Danny, over drie jongens met een paranormale begaafdheid die deelnamen aan de documentaireserie Binnenstebuiten van de VPRO.
Tekst
Vincent, Karim en Danny van Binnenste Buiten
Vincent, Karim en Danny van Binnenste Buiten: een drieluik over paranormaal begaafde jongens in Nederland (zie eindnoot 1).
door drs. Titus Rivas en Anny Dirven
Samenvatting
De auteurs stelden een nader onderzoek in naar de paranormale en spirituele ervaringen van drie jonge deelnemers aan de documentaireserie Binnenste Buiten (ook gespeld als Binnenstebuiten) van Michel Kapteijns. Ze concluderen dat de betrokkenen naar alle waarschijnlijkheid alledrie authentieke ervaringen hebben gehad met onder meer geestverschijningen, het zien van aura's, helderziendheid, en herinneringen aan een tijd voor de conceptie. Daarnaast is er een opvallende wisselwerking tussen de persoonlijkheid, levensloop en omgeving van de jongeren enerzijds en hun begaafdheid anderzijds, zowel in de manifestatie van hun vermogens als in de beleving ervan en de omgang ermee.
Inleiding
In 2005 zond de VPRO de prachtige serie Binnenste Buiten van Michel Kapteijns uit. Dit programma draait om de innerlijke beleving van kinderen en jonge tieners. Zij zijn in feite voortdurend aan het woord in de serie; de interviewer zelf blijft buiten beeld. Hierbij komen op een authentieke manier allerlei gevoelens aan bod, maar ook spirituele voorstellingen en de ervaringen van enkele paranormaal begaafde kinderen. De serie werd terecht genomineerd voor de Kinderkast Televisieprijs 2006.
In 2006 benaderden wij programmamaker Michel Kapteijns voor de contactgegevens van de geïnterviewde kinderen met paranormale gaven, om nader op hun ervaringen in te kunnen gaan. Hij reageerde uiterst vriendelijk en welwillend op ons verzoek. Uiteraard vroeg Kapteijns de betrokken kinderen en hun ouders eerst of ze wel in waren voor ons plan. Van de benaderde kinderen bleven er uiteindelijk drie jongens over, te weten: Vincent, Karim en Danny. We zochten contact met hen en gingen uiteindelijk ook bij hen op bezoek, samen met Takkie (zie eindnoot 2), de trouwe mascotte van Stichting Athanasia.
Het verhaal van Vincent B.
Naar aanleiding van de VPRO-documentaire Binnenste Buiten bezochten wij in de herfst van 2006 drie deelnemers: Vincent, Karim en Danny. Op 7 oktober was de inmiddels 14-jarige Vincent B. aan de beurt. Op ons allebei maakte hij een erg vroegrijpe, 'wijze' indruk. Deze impressie kwam overeen met wat zijn moeder over hem opmerkte: 'Ik kan van onze Vincent veel leren, want hij is uiteindelijk veel ouder dan ik ben.' Zijn moeder vond de paranormale gaven van Vincent zelf erg interessant. Ze geloofde ook niet dat zijn ervaringen door haar werden ingegeven of dat hij het allemaal uit een stripboek of film had gehaald. Vincent doet in Binnenste Buiten deze relevante uitspraak: 'Best wel onbegrijpelijk voor veel mensen dat mensen eerdere levens hebben gehad. Iedereen heeft een ziel en die gaat niet dood. Je weet het dan alleen niet meer. Het is dan heel gek en toch waar, want eigenlijk ben ik toch de oudste van mijn gezin, ouder dan vader, moeder, zusje, opa en oma.'
Overigens ziet Vincent zichzelf wel als paranormaal begaafd, maar niet als zogeheten 'nieuwetijdskind'.
Vincent raakte betrokken bij het project van Michel Kapteijns nadat hij eerst al eens mee had gedaan aan een video van alternatief genezer Kees de Vries. Hij heeft na de opnames van Binnenste Buiten nog contact gehad met twee andere deelnemers, namelijk Karim en Danny. Met Karim ging het overigens om een eenmalig contact, maar met Danny heeft Vincent regelmatig gechat en hij is ook bij hem op bezoek geweest om met elkaar te spelen en ervaringen uit te wisselen. Volgens Vincent komen Danny en hij het meest met elkaar overeen van de deelnemers, ondanks kleine verschillen. Overigens gaat het inmiddels helaas niet meer goed tussen hen.
Eind mei 2007 voerden we een groot Skype-gesprek waarin Vincent fouten in ons manuscript corrigeerde en nog wat dingen aanvulde.
Helaas mailde hij ons in november 2007 dat zijn moeder op 2 september dat jaar was overleden. Hij zegt hierover: "Zo heeft ze wel haar verhaal er in kunnen doen. En is het ook duidelijk dat de enige persoon waarmee ik hierover goed kon praten, van mij weg is genomen..." We wensen Vincent veel sterkte met zijn grote verlies.
Achtergronden
Zoals gezegd kwam Vincent vooral vroegrijp en wijs op ons over. We verbaasden ons dan ook enigszins toen hij vertelde dat hij licht autistisch is. Hij kan bijvoorbeeld niet tegen drukte en is dan liever alleen of zoekt de stilte op. Op zijn vroegere school werd hij vaak gepest en belachelijk gemaakt omdat hij relatief klein van stuk is. Vincent reageerde daar steeds boos op, maar dat maakte het pesten alleen maar erger, omdat ze dat juist leuk vonden. Hij voelde zich bedreigd en aangesproken.
Het onderwijspersoneel begreep hem over het algemeen niet en kon hem daarom ook niet voldoende ondersteunen. Ook zijn huisarts kon hem niet doorgronden. Vincent zegt hier in Binnenste Buiten onder meer over: 'Ze wisten niet wat ik allemaal in mijn leven had en dat konden ze waarschijnlijk ook niet raden. Maar ze gingen er ook helemaal niet op in. Ze dachten gewoon '"Jij bent maar een raar kind, ga jij maar ergens anders op school."'
Inmiddels zit Vincent op een bijzondere school, waar hij het veel beter naar zijn zin heeft. Daar kan iedereen werken aan wat ze op dat moment graag willen doen en dat is precies wat Vincent nodig heeft. Hij heeft het soms nog wel moeilijk, maar gaat nu met plezier naar school. Hij is nog wel aan het verwerken wat hij allemaal heeft meegemaakt vroeger op school. Het helpt al om het allemaal te verwoorden.
Er is op deze school een 'topleraar' geweest met wie het goed klikte en met wie hij fijn kon praten. Ook was er nog een andere leraar met een hond, Summer genaamd die hij meenam naar school zodat hij niet de hele dag alleen zat. Vincent mocht de hond in de pauze uitlaten, wat ook betekende dat hij dan geen last had van alle drukte of pesterijen. Helaas is Summer inmiddels overleden.
Vincent had in die tijd ook een vriendje Bastiaan genaamd met wie hij fijn kon praten en met wie hij trouwens nog steeds bevriend is.
Vincent is gehaald met de keizersnee, met zijn voetjes eerst. Hij leek erg 'nijdig' over de manier waarop hij geboren moest worden. In de eerste week, toen hij uit het ziekenhuis thuiskwam, keek hij wel eens om met een blik om zich heen alsof hij wou zeggen: 'Ik geloof niet dat ik het hier leuk vind.' Hij zag toen voor het eerst zijn kamer en zo, en dat beviel hem niet erg.
Vroege paranormale ervaringen
Paranormale ervaringen hebben vanaf het begin een belangrijke rol gespeeld in het leven van Vincent.
Een dag na zijn geboorte keek zijn moeder hem aan en het eerste wat ze dacht was: 'Ik ken jou!' Het leek alsof ze hem al jaren kende. Dat gevoel had ze niet op die manier bij haar tweede kind.
Op zijn tweede verjaardag is Vincent op een gegeven moment naar boven gegaan omdat hij hoofdpijn had gekregen. Later kwam hij weer naar beneden en vroeg hij aan zijn moeder (wschl. vrij vertaald): 'Kun jij die mensen niet stilhouden?' Het was hem veel te druk op zijn kamer. Maar zijn moeder kon niemand zien. Vincent bleek geesten te horen. Zijn moeder zei: 'Stuur ze maar weg!' Dat bleek te helpen.
Aura's en healing
Al op heel jonge leeftijd kon Vincent aura's zien. Zijn moeder had de vaardigheden van een aurahealer, ook al had ze daar niet haar beroep van gemaakt. Ze was werkzaam in de kinderopvang.
Toen Vincent zes jaar oud was, was zijn moeder een kindje aan het helpen met zijn voetje. Vincent kijkt er aandachtig naar en ineens begint hij te lachen. Als zijn moeder vraagt waarom hij moet lachen, zegt Vincent: "Er lopen allemaal draadjes met allemaal kleuren". Hij bleek te kunnen zien wat zij als aurahealer deed (vergelijk: Rivas, 2002).
Als hij dat wil, kan Vincent ook nu nog aura's zien bij mensen. Hij ziet ze in allerlei kleuren. Hij kan zo precies zien waar in hun lichaam mensen ziek zijn en waar ze pijn hebben. Op die plek is er namelijk een grijze of donkere kleur te zien in aura, en is de aura 'onderbroken'. Hij kan ook aanvoelen waar er iets mis is in de aura door er zijn handen boven te houden. Hij voelt dan een soort tinteling in zijn handpalmen. Dat kun je dan wegschudden of weg krijgen door je handen te wassen.
In Binnenste Buiten zegt Vincent onder andere: 'Aura's zijn dingen om mensen heen, kleuren en dingen die misschien maar 10 25 miljoen mensen op de wereld kunnen zien.' Hij zegt ook dat aura's alle kleuren van de regenboog kunnen vertonen. Grijze en zwarte kleuren zijn niet goed, 'blauw en zo' wel.
Bij iemand op de TV ziet Vincent overigens geen aura, omdat 'daar de temperatuur niet wordt aangegeven'. Vincent legt een sterk verband tussen temperatuur en aura's.
Het moet gaan om een levend lichaam. Alles wat leeft heeft een aura, ook bomen. 's Avonds kan hij trouwens helemaal geen aura's zien.
Vincent had al eerder kleuren gezien voordat hij het verband met emoties en gezondheid leerde begrijpen. Hij dacht ongeveer tot zijn vierde dat het 'voor de sier' was. In 1998 werd hij voor het eerst serieus bij een behandeling betrokken.
Zijn moeder legde Vincent uit hoe aurahealing in zijn werk gaat en hij bleek het zelf ook te kunnen. Zo behandelde hij uitgebreid een rare plek op de kop van de hond van een vriendin van hen en die ging kort daarna zomaar weg. Die hond leefde in december 2007 nog steeds, ook al leed zij aan borstkanker. Ze was op dat moment 12 jaar oud, verkeerde in uitstekende conditie en was erg vitaal en vrolijk.
Overigens waren zijn eigen pogingen om mensen te genezen niet altijd helemaal succesvol. Zo had zijn opa een keer toen Vincent rond de negen jaar oud was pijn aan zijn voet en aan zijn hoofd. Vincent dacht dat het raar over zou komen als hij hem behandelde met zijn handen, dus probeerde hij het met zijn eigen voeten te doen, maar dat kwam juist pas nog raarder over. Bovendien kreeg hij zelf pijn aan zijn voeten, omdat je die niet zomaar kan uitschudden of afwassen, hoewel de behandeling zijn opa wel hielp.
Ook had hij een keer zijn moeder willen verlossen van buikpijn, maar zonder succes.
Toen hij klein was, dacht Vincent dat iedereen wel die kleurtjes rond het lichaam van mensen zag. Hij dacht aanvankelijk ook dat de kleurtjes samenhingen met de kleren die ze droegen. Hij vond het in ieder geval heel normaal dat hij ze zelf kon zien.
Ook tegenwoordig kan Vincent nog aura's zien, maar rond zijn zevende of achtste heeft Kees de Vries hem geholpen om zich voor dit soort indrukken af te sluiten, als hij dat wil. Hij heeft rond die tijd ook aan een filmopname van Kees de Vries over dit soort onderwerpen meegedaan.
Maar hij kan het ook zo weer oproepen, dus het vermogen is niet verdwenen. Als het moet, gebruikt hij het vermogen nog wel, voor aurahealing. Hij weet er in elk geval al alles van wat hij nodig heeft en wat hij interessant vindt.
Geesten
Vincent heeft allerlei ervaringen gehad die hij zelf in verband brengt met geesten. Hier een paar voorbeelden:
- In 2004 zat Vincent een keer op zijn kamer bij de pc. Daar staat een houten kistje met een flesje erop. Plotseling werd het flesje zomaar op de grond gegooid. Toen draaide Vincent zich om en er bleek een totaal onbekende geest achter hem te staan. Vincent vroeg hem te vertrekken en dat deed hij. Dat is een ervaring die hem wel overtuigd heeft, want 'zoiets valt niet zomaar om'.
- Vincent zat een keer in de schooltaxi. Hij zag plots een geest in de struiken. De geest zag dat Vincent hem waarnam en kwam achter de bus aan. Hij vloog naast het busje totdat hij gezien had wie Vincent was. Toen verdween hij terug die bosjes in.
- Een andere keer toen hij in de schooltaxi zat, zag hij een geest op een verkeerslicht zitten. De geest kwam daarna ook nog op de motorkap van de taxi zitten. Dit vond Vincent een amusante ervaring. Het ging om een hele jonge ziel die volgens Vincent niet kon begrijpen wat er met hem aan de hand was. Hij verkeerde in verwarring; 'Ik ben dood, en ik ben er nog!'
- Tijdens het rondbrengen van folders zag Vincent een geest bij een carport (overdekking bij een garage). Dit was een zeer overtuigende, schokkende ervaring. De geest vloog over zijn hoofd heen, en wekte een soort wind op die hij door zijn hele lichaam kon voelen. Vincent kon het tijdens het Skype-gesprek nog helemaal levendig terughalen en zat daarbij helemaal te trillen, zo indrukwekkend was het.
De geest schreeuwde het uit en vloog zo achter hem het weiland in, het was al pikkedonker, en hij vloog meters omhoog. Dit beschouwt Vincent als een ervaring die echt niet uit hem zelf kan voortkomen. Het was zo'n overtuigende ervaring, echt schokkend, het was overtuigend genoeg.
Vincent vertelde zijn zus wat hij had waargenomen en zij rende naar hun vader toe om dit met hem te delen. Zijn zus gelooft wel in geesten, maar ziet ze zelf niet. Maar zijn vader staat niet open voor dit soort dingen, hij is een echte scepticus.
Dit is Vincents meest duidelijke ervaring, waar je niet om heen kunt, dit was gewoon echt.
- Nadat de familie in hun huidige huis was komen wonen zag Vincent in 2005 rond 22.00 uur een verschijning van de enige overgrootmoeder die hij had gekend (de moeder van de moeder van zijn vader) die in 2000 was overleden Vincent heeft een stoel van deze vrouw op zijn kamer staan. Daar ging ze in zitten. Ze vertelde dat ze nog goed wist dat het haar stoel was. Het was geen duidelijke verschijning in kleuren, maar een soort zwart-wit foto. Ze keek gewoon wat Vincent met de stoel deed.
Zij heeft ook drie keer het licht aan en uit gedaan, toen het niet zo goed ging met zijn opa.
Ze deed daarbij paniekerig een voorspelling over zijn opa. Hij zou volgens haar binnen drie maanden overlijden.
Ze zei: 'Vincent, nog drie maanden en dan is opa er niet meer.' Deze voorspelling is niet uitgekomen. Zelf deed Vincent een voorspelling dat zijn opa binnen een jaar zou overlijden, maar ook deze was nog niet uitgekomen ten tijde van het gesprek. Maar het ging wel heel slecht met hem, en hij was verslaafd aan Rennies (maagtabletten), had lichte ademhalingsproblemen. Hij was ziek en ging achteruit, maar Vincent hoopte dat zijn voorspelling niet zou uitkomen, want hij heeft een goede band met zijn opa. Hij kent zelf een paragnost van ParaVisie wiens voorspellingen ook vaak genoeg niet uitkomen en hij hoopt dus dat dit ook voor zijn eigen voorspelling geldt.
- Vincent en zijn moeder reden een keer naar Amersfoort toen plotseling dezelfde overleden overgrootmoeder in de auto kwam zitten. Vincent zag een schim, maar uiteindelijk ging ze 'in hem' zitten. Het was geen echte overname, maar hij trilde helemaal. Toen heeft hij haar ook gevraagd of ze dat niet wou doen, omdat hij het niet prettig vond. Ze is toen achter in de auto gaan zitten.
- Zijn opa en oma hadden een huisje gehuurd in een bungalowpark op Schiermonnikoog, waar ze regelmatig naartoe gingen. Vincent zag daar een keer een verschijning van de vorige eigenaar (verhuurder) met een kaal hoofd en een snor en een baardje. Zijn oma heeft bij de huidige eigenaren van het huisje toen wat open vragen gesteld over de vorige eigenaar en dat bleek een inderdaad een man met een kaal hoofd, snor en baardje te zijn geweest. Vincent heeft hem in de bosjes zien staan terwijl hij het huisje in de gaten hield. Toen is Vincent een rondje gaan fietsen en daarbij heeft die eigenaar hem achtervolgd. Het is namelijk zo dat als jij geesten kunt waarnemen, die geesten dat ook doorhebben. Vincent heeft hem gevraagd of hij zich een beetje rustig wilde houden en wat minder opvallend wil doen omdat het hinderlijk voor hem was. De geest vloog toen met een stevige snelheid over hem heen en verdween ergens in de duinen. Vincent heeft hem verder niet meer gezien.
Vincent gaat kritisch om met wat hij zoal meemaakt. Dat wil zeggen dat hij niet alles wat hij meemaakt meteen aanziet voor een paranormale ervaring. Ook niet als het om mogelijke geesten gaat.
Een voorbeeld: hij had twee nachten achter elkaar een vreemde, heel overtuigende en griezelige droom dat hun huis een spookschip bleek te zijn. Er waren overal geesten op het schip dat kraakte en kantelde. Aan de kamer van zijn zus zat opeens een dek vast en daar viel Vincent naar beneden. Hij moest de reling vasthouden, terwijl er onder hem een demon te zien was die ergens ongelooflijk woedend over was. Dat was erg overtuigend, maar op dat moment werd hij wakker. De nacht erna waren ze op school en de hele school werd overgenomen. Hij wilde de klas inlopen, want de stroom was uitgevallen. 'In plaats van dat iedereen daar naar een film aan het kijken was, zoals ze dat aan het doen waren, stond er een enorme demon achter de deur. En even later is de hele school overgenomen en loopt iedereen helemaal bezeten rond en zijn er overal demonen en boze geesten.' Vincent vindt dit extra vreemd, omdat dit in het echt nooit zo gebeurd is op zijn school of thuis, maar het zijn wel twee nachten achter elkaar. Hij ziet dit daarom niet als een fantasiedroom, maar als een echte 'inval'. Hij denkt dat het toch is ingegeven, bijvoorbeeld door een beschermengel of een overledene, maar misschien juist door een demon om hem in verwarring te brengen. Dromen zijn niet altijd fantasie.
Hij bekende tijdens ons bezoek tegenover ons: 'Nu ik het vertel, word ik er nog rillerig van en het is een hele nare ervaring. De school werd overgenomen. Ze waren er nog wel, maar dan anders.' Hij had de hele week van de droom de schrik te pakken en kan zich de ervaring ook nu nog levendig voor de geest halen.
's Nachts als het donker was had Vincent nooit zo'n zin om op geesten te reageren. Hij kon er dan ook wel een beetje bang voor zijn, omdat hij niet kon overzien wat er precies ging gebeuren.
Overdag lag dat anders. Dan is hij voornamelijk nieuwsgierig en best in voor een nieuwe ervaring, maar 's nachts wilde hij geen gezeur aan zijn hoofd.
Helderziendheid en psychokinese
Vincent heeft voorgevoelens gehad als er iets op de middelbare school ging gebeuren. Hij wist dat dan al van tevoren.
Hij kan ook aanvoelen welk geslacht een ongeboren baby heeft. Volgens zijn moeder heeft Vincent voorspeld dat het laatste kind van Maxima weer een meisje zou worden.
Over de zwangere vrouw van zijn 'topleraar' Wilbert deed hij de voorspelling dat zij een dochtertje zou krijgen, wat ook is uitgekomen.
Gedachtenlezen kan hij trouwens niet echt. Vincent voelt meer aan wat ze denken. Maar soms kan dit volgens hem zelf ook om verbeelding gaan. Daar is hij wel eens onzeker over.
Psychokinetische gaven, zoals het verplaatsen van voorwerpen door er alleen naar te kijken, heeft hij voor zover bekend niet.
Herinneringen aan een preëxistentie
Toen Vincent rond de vier of vijf jaar oud was, kwamen er opeens herinneringen terug aan een voorbestaan (vergelijk: Rivas, 2003). Dit was vrij emotioneel voor hem. Dat die herinneringen weer in hem opkwamen had te maken met het besef dat hij bestond terwijl hij nog niet op aarde was. 'Tijdens de afwezigheid van de aarde, zeg maar in de hemel of hiernamaals. Je bent in een soort heelal, het was helemaal zwart.'
Hij werd zich bewust van zichzelf en van het bestaan.
De eerste keer dacht hij dat hij de beelden die hij zag vast een keer ergens in dit leven gezien had, bijvoorbeeld op TV of zo. Maar dat bleek toch niet het geval. De beelden waren ook veel helderder dan wat je op de televisie te zien krijgt. In december 2007 mailde hij hierover: 'De herinneringen aan die pre xistentie voelden jaren inderdaad als iets wat ik zag bij een opening van een bepaald programma. Echter was het daar inderdaad te mooi en te helder voor. Dit maakte ik toen opnieuw mee toen ik herinneringen uit een vorig leven ophaalde bij Kees de Vries.'
Alles was eerst zwart, maar toen zag hij zichzelf in de buik van zijn moeder, helemaal in elkaar gekropen en zonder veel te bewegen. Het enige wat hij hiervan zag was zichzelf.
Vlak voor de geboorte kreeg hij heel snel een soort uitleg. Het ging om een moment waarop hij niet kon niet meer kiezen. Hij had al gekozen bij wie hij geboren wilde worden. Hij kreeg voordat hij echt geboren werd een soort rondleiding waarbij hij beelden, onvolledige fragmenten te zien kreeg van zijn ouders en van zichzelf, hoe hij zou worden. De beelden waren 'karig', maar het kan zijn dat hij zich er slechts fragmenten van kan herinneren. Vervolgens werd hij geboren, waarna de beelden en herinneringen waren verdwenen totdat hij zich weer van zichzelf bewust werd.
De beelden die hij van zijn ouders had gezien leken wel een soort foto's te zijn van hoe zij er op dat moment uitzagen en hoe zij er later als hij een jaar of vier of vijf was uit zouden zien. Een soort toekomstbeelden dus, een aankondiging. 'Dit is wat je krijgt voor je geld. Je hebt gekozen, dit zijn je ouders, hoe ze er uit zullen zien. Succes ermee!" Het keuzemoment zelf kon hij zich trouwens niet herinneren.
De beelden hadden dus voor een deel merkwaardig genoeg betrekking op het moment dat hij zich van zichzelf bewust zou zijn geworden en de herinneringen aan zijn preëxistentie terugkwamen.
Hij zag zijn moeder met wat langer haar dan tegenwoordig en een andere bril, wat echt overeenkwam met hoe ze er toen uitzag, nog voor zijn geboorte.
Vincent had geen herinneringen aan een fase voordat hij zich in de buik van zijn moeder bevond.
Er kwamen tijdens de herinneringen allerlei emoties tegelijk in hem op, 'dat je er bijna van gaat huilen'. Hij voelde emoties, ontroering en blijdschap dat hij dit allemaal mocht zien.
In Binnenste Buiten vertelt hij ook nog over een andere ervaring rond die leeftijd: 'Ineens schoot een heel stuk hersens mijn lichaam binnen. Toen ging ik ineens over dingen nadenken. Bijvoorbeeld: ik ben een mens en hoe komt dit nou? Over hoe zal dat nu in elkaar zitten." In december 2007 schrijft hij hierover: 'Voor mijn gevoel ben ik op mijn 5e zelfbewust geworden en deed ik niet meer wat ik altijd deed. Ik ging ontdekken! Ik ging ook meer over dingen nadenken zoals het heelal en hoe het mogelijk is dat zoiets bestaat... en dat het nooit begonnen kon zijn en dat er ook geen einde aan zit en zo '
Hij realiseerde zich bijvoorbeeld ook dat er altijd al iets geweest moest zijn, dat het heelal niet uit het niets kon zijn voortgekomen.
Herinneringen aan een vorig leven
Vincent had geen spontane herinneringen aan een vorig leven op aarde.
Kees de Vries voerde een regressie met hem uit, waarbij het volgende naar boven leek te komen.
Hij was een jonge vrouw van zo'n 25 jaar en had drie of vier kinderen. Hij bevond zich in een bunker of schuilkelder en zat op de grond. Het was er koud en kil en ze hadden dekens omgeslagen om een beetje warm te blijven. Het was er heel stil en er was een tekort aan eten.
Zoals Vincent het zich herinnerde waren er zo'n 20 tot 25 mensen in de bunker, het was vrij vol. En zij moesten zich allemaal stilhouden, hoewel er veel werd gehoest. Er waren vooral jonge en oude mensen bij.
De beelden hadden hoogstwaarschijnlijk met een oorlog te maken, want Vincent hoorde ook sirenes. Op een gegeven moment werden ze bekogeld of gebombardeerd en toen was Vincent helemaal weg. 'Met een grote knal was alles weg.'
Hij kan zich de beelden nu nog steeds voor de geest halen.
Vincent heeft dit nooit nader uitgezocht, ook al vond hij het wel interessant. Het kostte hem te veel energie.
Overigens had hij weliswaar geen bewuste herinneringen aan dit leven gehad maar als klein kind was hij wel doodsbang voor sirenes van luchtalarm. Die angst kon Vincent zich tijdens ons bezoek goed herinneren. Tot zijn vierde is hij als de dood geweest voor luchtalarm, maar ook nu nog lopen hem de rillingen over de rug als hij sirenes hoort.
Kinesiologe Althuis beweert overigens dat Vincent en zijn moeder in een (ander?) vorig leven een tweeling waren geweest en dat Vincent in zijn vorige leven een meisje was. Zij konden zich dat geen van beiden niet bewust herinneren. Alleen had zijn moeder zoals gezegd het gevoel dat ze Vincent al kende toen ze hem als baby in de ogen keek.
Vincent is overigens geen meisjesachtige jongen in dit leven. Maar hij heeft wel zijn 'meidendingen', zoals paardrijden, shoppen, dollen. Hij heeft ook liever contacten met meisjes dan met jongens (vergelijk: Stevenson, 2000).
Uittredingen en vreemde klachten
Vincent heeft soms net het gevoel dat hij zijn eigen lichaam verlaat. Hij heeft dit zichzelf aangeleerd. Toch zijn het misschien geen echte uittredingen, want hij staat daarbij bijvoorbeeld gewoon in de huiskamer. In het algemeen kan hij zich dingen goed beeldend voorstellen (visualiseren) en beelden projecteren over wat hij met zijn ogen ziet.
Vroeger kon Vincent enkele maanden per jaar (van oktober tot mei) af en toe momenten hebben dat hij zich plotseling kotsmisselijk voelde of heel erge hoofdpijn kreeg. Dat kon ook gebeuren als hij in de taxi zat. Maar de laatste tijd (mei 2007) had hij het langer achter elkaar, en kwam het maanden achter elkaar veel vaker terug.
Het rare verschijnsel vermindert zijn energie, hij is dan energie kwijt en loopt te gapen.
Vincent heeft daarbij het vreemde gevoel dat hij van de aardbodem verdwijnt. Hij ziet wel alles, en hoort en verstaat wat er gezegd wordt en neemt ook alles in zich op, maar hij is op dat moment niet goed in staat om er antwoord op te geven, omdat hij dan in feite 'helemaal weg is maar er toch nog bij' is. Elk woord dat hij dan hoort kan hierbij meerdere keren herhaald worden in zijn hoofd, en het is dan zijn eigen stem. Het is een heel raar gevoel en het is heel jammer dat hij dit heeft.
Niemand weet wat het is en heeft geen idee wat het kan zijn. Hij denkt erover om er een keer goed naar te laten kijken.
In december 2007 gaf hij ons nog een betere omschrijving: 'Wanneer ik bijvoorbeeld gewoon tv zit te kijken of op de computer zit, wil het wel eens voorkomen dat ik me ineens heel vreemd ga voelen - het moment waarop ik mijn eigen lichaam verlaat . Dit duurt 1 tot 2 seconden en voel ik alweer aankomen dat ik Het weer ga krijgen. Hierbij kan inderdaad misselijkheid voorkomen ( vaak ook niet). Alles wat ik hoor aan woorden word opgenomen en door mijn eigen stem vele malen herhaald. Korte herinneringen van bijv. 1 tot 2 dagen oud zijn vervaagd alsof het 1 week geleden is, en herinneringen van het laatste uur zijn meestal weg. Zo kan ik die net zo goed later wel weer terug krijgen! Dit gebeurt dus vaak ook. Het hele gevoel dat ik niet meer aanwezig ben en toch wel duurt maar 30 seconden meestal. Vaak korter. Als het over is voel ik me heel vreemd maar wel weer normaal. Alsof er niets aan de hand is. In andere gevallen, is het mogelijk om het tegen te houden. Maar het probleem hieraan is als volgt. Wanneer ik de aanval stop komt ie in ongeveer 30 minuten terug. Nu heeft ie zich opgespaard en is-ie sterker. Dit kan ik ook tegenhouden. Maar nu wordt-ie weer sterker en komt-ie weer terug in 30 minuten. Dit is niet meer tegen te houden. Ik krijg de volle laag. En deze brengt meestal zware hoofdpijn met zich mee. Eens in de zoveel tijd gebeurt het ook dat ik een serie krijg. Nu herhaalt het zich tot 8 a 12x op 1 dag. Dan kan ik het niet ophouden te gaan slapen, want het neemt al mijn energie uit me op. Kortom, Het doet zich voor in meerdere soorten en maten. Verschillende bijwerkingen en effecten. '
Dit vervelende verschijnsel kan zich verschillende keren herhalen in die maanden.
Vincent heeft trouwens af en toe depressieve gevoelens gehad omdat hij zich nergens echt welkom en zich in de steek gelaten voelde. Het helpt hem om er over te praten met anderen, bijvoorbeeld op MSN, met ene Lisa, een goede vriendin die hij sinds begin 2007 kent. Dit heeft niets te maken met de vreemde klachten.
Engelen
Vincent heeft meer dan eens engelen gezien, waaronder zijn 'beschermengel'. Rond 2004 vroeg deze Vincent trouwens om hem een naam te geven. Vincent koos voor 'Mulock', dat is dezelfde naam als die van de oprichter van zijn school, Mulock Houwer. Vincent sluit niet uit dat het werkelijk gaat om die man, maar dat heeft hij hem nooit gevraagd. Overigens heeft hij in december 2007 al maanden niet meer met hem gepraat, voornamelijk omdat hij er geen belang meer bij heeft.
De andere engelen die hij heeft gezien zagen er klein uit en hadden een aura om zich heen. Dit zegt hij met zoveel woorden in Binnenste Buiten.
Omgang met paranormale ervaringen
De moeder van Vincent had geleerd om zijn gaven te accepteren als iets wat bij hem hoorde.
Ze vond het belangrijk dat hij rustig aan deed, omdat al die indrukken wel eens te veel konden zijn voor een kind.
Op het moment wil Vincent zich grotendeels afsluiten voor het paranormale. Hij heeft een methode geleerd om dit te doen van Kees de Vries. Momenteel wil hij zich vooral op school richten.
Met aura's wil hij bijvoorbeeld ook niet meer 'spelen' sinds begin 2006. Hij wil zich alleen nog met aurahealing bezig houden als dat nodig is. Zijn moeder heeft hem ooit een korte instructie gegeven over aurahealing.
Het zien van aura's betekende verder ook niets voor Vincent. Hij vindt beschouwt aura's als een 'uitstraling van energie'.
Voor het zien van engelen heeft Vincent zich inmiddels helemaal afgesloten. Hij ziet engelen nu vooral als een deel van je eigen geest of je geweten.
Hij heeft in het algemeen wel eens last gehad van twijfels over zijn ervaringen. Hij dacht dan bijvoorbeeld: 'Ik ben het allemaal aan het fantaseren." Maar later sprak hij zichzelf dan weer vermanend toe: "Wat ben je nou stom aan het doen, rustig nou maar, het is geen onzin."
Hij kon vooral bij zijn moeder terecht met zijn paranormale ervaringen. Volgens Vincent zijn zijn vader en opa nog jongen zielen, want ze 'geloven het wel'. "Tot hier mag het gaan, maar ook niet verder."
Dat Vincent zijn overleden overgrootmoeder op bezoek kreeg, heeft hij bijvoorbeeld niet tegen zijn vader verteld.
Op school praat hij alleen over paranormale zaken met twee vrienden die hij echt vertrouwt. Het gaat er niet om dat hij zich zou schamen voor zijn ervaringen, maar andere kinderen begrijpen hem daar toch niet in. Tijdens de uitzending van Binnenste Buiten had een jongetje hem op TV gezien, maar Vincent ontkende dat hij het was.
Vincent richt zich in het algemeen voorlopig vooral ook op aardse dingen, zoals zijn hobby's filmen en fotografie. Al vanaf zijn achtste jaar vindt hij dat interessant. Hij heeft met zijn digitale camera al heel wat natuurfoto's gemaakt voor school. Meer dan de helft van zijn natuurfoto's van mooie jonge vogels zijn naar een tentoonstelling van de vogelbond gestuurd. Een andere grote hobby is de pc. Hij wil daar van alles mee gaan doen. Nog een andere hobby van hem is paardrijden.
De laatste tijd (mei 2007) richt Vincent zich op het verzamelen van DJ-apparatuur en wil DJ worden voor feestjes e.d. Hij is verder nog steeds bezig met computers, en fotografie is tegenwoordig vooral zijn hobby; dat wil zeggen dat hij er waarschijnlijk niet zijn beroep van zal maken.
Toen hij jonger was, rond zijn zevende, had hij veel interesse in het heelal e.d. Die interesse is er nog wel, maar hij is wel langzaam maar zeker afgenomen.
Zoals het zich nu laat aanzien wil Vincent zijn gaven niet inzetten in zijn beroepsleven. Hij wil geen aurahealer worden, maar eerder DJ worden of iets met het bouwen of aan de praat krijgen van pc's. Hij denkt dat het niet in zijn leven past om constant met paranormale zaken bezig te zijn. Hij is Char niet; hij heeft de ambitie helemaal niet om voor anderen te praten met overledenen. Hij zal dit alleen in uitzonderlijke situaties doen, wanneer bijvoorbeeld een goede kennis zou komen te overlijden. Hij is alleen met dit soort dingen bezig als hij dat echt 'nodig' vindt, verder sluit hij zich er voor af.
Ervaringen van de moeder van Vincent
De moeder van Vincent was een keer bij een vriendin in Bielefeld, Duitsland. Ze zaten met elkaar te kletsen; ze hadden elkaar een tijd niet meer gezien. Zijn moeder keek daarbij iedere keer naar een 'doorgang' in het huis, omdat ze er iets wits zag. Ze belde haar toenmalige man op en die zei: 'Jij moet weg uit dat huis, want daar is een geest.' Ze vroeg hem hoe hij dat wist. Hij antwoordde: 'Ik zat te praten met een onbekende in een bar in Utrecht en die vertelde me dat mijn vrouw in gevaar was.'
Toen ze dit vertelde aan haar vriendin, vertelde deze dat het de vorige eigenaar van het huis moest zijn, die vermoord was door zijn zoon. Die vriendin is volgens de moeder van Vincent zelf ook door die entiteit bedreigd en ze is zelfs het huis uit gevlucht na verloop van tijd. 'Die geest wou niet dat er mensen bij hem in huis woonden.'
Commentaar van de auteurs
Het is volgens ons duidelijk dat Vincent B. werkelijk 'paranormaal begaafd' is en ervaringen heeft gehad die je niet kunt afdoen als fantasie, projectie of toeval. In combinatie met zijn lichte autisme, zijn grote intelligentie, zijn interesses, maar ook zijn wel degelijk aanwezige sociale vaardigheden maakt dit Vincent tot een bijzondere en interessante persoonlijkheid.
Het is voorts opvallend dat Vincent niet zoveel wil gaan doen met zijn paranormale gaven, alleen wanneer dit echt 'noodzakelijk' is. Hij heeft ook nog andere gaven en talenten die hem momenteel nog sterker trekken.
Dit is vergelijkbaar met iemand die erg muzikaal begaafd is, maar zich daar professioneel toch niet primair mee bezig wil houden. Op de eerste plaats is dit zijn goed recht, en bovendien is het ook geen automatisch gevolg van een begaafdheid dat je je vooral daar op richt. Vanuit het perspectief van reïncarnatie kan een bijzonder talent de consequentie zijn van handelingen of oefeningen uit een of meer vroegere levens. Het zou daarbij in dit leven de bedoeling kunnen zijn om die gave nog verder uit te diepen of er de vruchten van te plukken, maar het kan bijvoorbeeld ook zo zijn dat het nu juist tijd is om je te concentreren op andere talenten die nog minder ontwikkeld zijn.
De paranormale gaven van Vincent concentreren zich vooralsnog op het zien van aura's en geestverschijningen en op het paranormaal genezen. Zijn eerste waarnemingen van aura's waren volledig spontaan en kunnen niet verklaard worden doordat zijn moeder er met hem over gepraat had. Ook tenminste enkele van zijn ervaringen met geesten lijken echt te wijzen op waarnemingen van overledenen (vergelijk: Rivas, 2006). De contacten met zijn 'beschermengel' kunnen eventueel ook berusten op contact met een overledene.
Wij denken dat iemands paranormale ervaringen altijd in wisselwerking staan met zijn of haar persoonlijkheid. Die uit zich door bijzondere interesses en specialisaties en kan ervaringen ook kleuren met bepaalde symboliek, zorgen of angsten. In het geval van Vincent zie je bijvoorbeeld met name aan zijn reactie op bepaalde geesten en aan zijn droom over 'demonen'. Overigens valt op hoezeer Vincent mede door zijn grote intelligentie zelf rekening houdt met psychologische factoren die betrokken kunnen zijn bij zijn eigen ervaringen. Hij is ook reëel over wat hij wel en wat hij niet kan en overdrijft niet in de weergave van zijn paragnostische talenten.
Vincent had geen bewuste herinneringen aan een vorig leven, hoewel er wel een opvallende overeenkomst lijkt te bestaan tussen wat hij in regressie heeft gezien en een hevige, angstige reactie op luchtalarm.
Nog opmerkelijker zijn zijn herinneringen aan een geestelijke preëxistentie. Deze komen op verschillende punten overeen met vergelijkbare verhalen van andere kinderen, zoals wat betreft de onaardse omgeving, de waarneming van de ouders en het maken van een keuze.
Er is geen sprake van duidelijke uittredingen en in plaats daarvan wel van een merkwaardig soort klachten die voor een deel neurologisch aandoen. We hebben Vincent dan ook geadviseerd om contact op te nemen met een specialist. De combinatie van hoofdpijn en misselijkheid doet denken aan migraine, maar dit geldt niet voor de overige symptomen.
We hopen en verwachten dat Vincent zich voorspoedig verder zal ontwikkelen en daarbij zelf zal bepalen wat hij eventueel nog met zijn talenten zal doen.
Deel 2 van dit drieluik
Contact: titusrivas@hotmail.com