Titel

Omzwervingen

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 16 November, 2006)

Samenvatting

Autobiografie: Omzwervingen van de meerderjarige Wim D.

Tekst



I. Onvoltooide Autobiografie: 5. Omzwervingen



Na in het opvangcentrum in O. te hebben gezeten, ben ik eerst met een kennis van het internaat van Jonkerbosch meegegaan. Hij werkte op het AID/JAC. Ik ben drie weken bij hem gebleven, maar ik werd er lijp van, hij was veel te bemoeizuchtig. Hij vond het al te ver gaan als ik een keer zelf mijn boterhammen wou smeren.

Daarom ben ik weer bij andere mensen gaan zitten. Die waren ook al van het JAC. Van daaruit ging ik weer naar een gastgezin in Wijchen. Daar valt niet bijster veel over te vertellen. Behalve dan dat ik de vrouw des huizes uit Wijchen veel later terugzag toen ik in het ziekenhuis lag.

Tenslotte kwam ik, ook via JAC, terecht in een huis van paters in N. Bij die paters heb ik zo'n twee maanden gezeten. Deze paters wisten overigens dat ik niet echt gelovig ben. Ik zei zoiets als: "Er zal wel iets bestaan, maar ik weet niet wat." Ze reageerden toen met de woorden: "Dat denken dus de meeste mensen." Je wordt door deze paters niet met kwade ogen aangekeken als je niet gelooft.
Ik moet dan ook zeggen dat ik wel goede ervaringen heb gehad met de paters. Ik had er veel meer vrijheid dan in het internaat vroeger. Ik kreeg gewoon de huissleutels, als ik uit wou en ik kwam pas om 4 uur thuis, dan was dat geen enkel probleem.
De paters wilden me trouwens echt op de been helpen. Ze zeiden zoiets als: "Hij gaat niet eerder weg dan dat hij rustiger is geworden dan dat hij hier binnenkwam." Dat is uiteindelijk niet helemaal gelukt. Om in een keer op je zelf te gaan wonen na een aantal omzwervingen, zal nooit makkelijk zijn. Na de paters kwam ik terecht op de Dennenstraat, op een schandalig kleine kamer.

Vlak voor ik bij die paters vertrok (een paar dagen ervoor) ben ik in 1988 trouwens een rechtszaak tegen mijn vader begonnen. Ik was nog steeds 18. Het draaide om de eigen bijdrage die ouders moeten betalen voor de studiefinanciering van hun kinderen. Hij wilde die niet betalen, aangezien zijn eigen inkomen niet hoog genoeg zou zijn. Maar in feite had het te maken met ons conflict. Hij had zogenaamd te weinig geld, maar hij werkte al zoveel jaar bij de politie dat dat inkomen alleen maar hoog kon zijn. Overigens moest ik allebei mijn ouders aanklagen, dus ook mijn moeder. Mijn advocaat haalde de financiële gegevens van mijn beide ouders boven tafel. Met mijn moeder verloor ik helaas ook het contact in verband met de rechtszaak.

Mijn vader beweerde "Ik had die rechtszaak gewoon gemakkelijk kunnen winnen." Maar hij is niet in beroep gegaan. In die tijd werd er overeenstemming tussen mijn advocaat en zijn advocaat bereikt. De zaak werd in den minne geschikt en dat werd vastgelegd via de rechtbank. Mijn vader heeft het proces eerst de hele tijd zonder advocaat gedaan. Hij probeerde me eerst met hele kleine bedragen af te schepen.
Uiteindelijk heeft hij zich er bij neer moeten leggen, en alles moeten ophoesten. Ik hield zelfs nog iets over van het bedrag dat mijn vader moest betalen.
De advocaat zei vervolgens: "De betalingsachterstand is te groot." Vader wilde die in vijf termijnen aflossen, maar mijn advocaat kreeg het erdoor dat het in drie termijnen moest gebeuren. Dat heeft mijn vader me niet in dank afgenomen.

Ik heb een half jaar op de Dennenstraat gewoond. Ik heb heel kort samengewoond met een hele rare knakker, die ik kende vanuit de kroeg. Ik werd er weer snel uitgezet bij hem, want ik had samen met mijn buurjongen een meisje opgevangen. De vader van dit meisje vatte dit heel verkeerd op. Hij dacht: "Ze hebben zich vergrepen aan mijn dochter." Die vader probeerde zelfs de deur bij ons in te beuken. Mijn huisbaas wilde geen verdere problemen en daarom zegde hij me de huur op. Ik mocht er gelukkig nog wel een maand blijven zitten.

Ik heb heel kort bij hem gewoond, maar kreeg toen ontzettend felle ruzie. Zo fel, dat de advocaat zelf brieven voor me heeft geschreven. Toen hebben de paters mij weggehaald.
Ik ben naar een opvangcentrum in D. gebracht. Van daaruit ging ik naar V., waar ik op kamers heb gewoond.

Ook in V. ben ik weer op straat gezet. Dat ging zo. Ik draaide een Maxi-Singel van Sister Sledge; "We are Family". Niet overdreven hard. Maar het gaat om een dorp en de mensen begonnen te kletsen. Men beweert zelfs dat de politie aan de deur is gekomen. Voor mijn huisbaas reden genoeg om mij er uit te knikkeren.

Daarna ben ik teruggekomen in N. Ik heb er met iemand uit D. op kamers in de Van Welderenstraat gewoond. Na een paar maanden, kreeg hij echter heimwee naar D. Mijn huisbaas verhoogde mijn huur toen met 100%, omdat hij tot dan toe de andere helft had betaald. Ik was het daar niet mee eens. Ook had ik een keertje logees te slapen en veroorzaakte daardoor zogenaamd weer midden in de nacht overlast op straat. De politie werd er alweer bijgehaald. Er kwam zelfs weer een rechtszaak van,waarbij ik wèl gelijk heb gekregen met 100%; de huisbaas heeft wel de dagen die ik al betaald had terugbetaald.

Ik ben daarna teruggegaan naar de paters en ging vandaaruit naar E. op kamers. Ik heb er anderhalf jaar gezeten, en het was echt een rottijd. In het begin was het harstikke leuk. Ik leerde er mijn buurman Ruurd kennen.



- Een eigen flat

- Terug naar het begin

Inhoudsopgave van Geen Goed Leven, Geen Goede Dood

Contact: titusrivas@hotmail.com

Artikelen van Titus Rivas over sociale kwesties (inclusief columns)