Memories of Heaven van Sarah Hinze (recensie)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 17 April, 2019)
Samenvatting
Boekbespreking van "Memories of Heaven" van Sarah Hinze door Titus Rivas
Boekbespreking
Sarah Hinze. Memories of Heaven. Three Orchard Productions, 2017. ISBN 978-0-9969313-7-3.
De Amerikaanse onderzoekster Sarah Hinze is een bekende auteur over preëxistentieherinneringen. Ze heeft als zodanig bijvoorbeeld al vijf lezingen gehouden bij IANDS-conferenties. Haar uitgangspunt luidt dat mensen “geestelijke wezens met een aardse ervaring” zijn. Ze stelt bovendien terecht dat het besef dat we uit een geestelijke wereld komen ons kan helpen om ons leven in deze wereld in perspectief te plaatsen. Kinderen met herinneringen aan een voorbestaan weten bijvoorbeeld vaak nog dat ze bewust voor dit aardse leven gekozen hebben.
Hinze brengt haar boodschap onder andere in verband met de zogeheten Hymne van de parel , die aan de apostel Thomas wordt toegeschreven. Daarin wordt een zoon van de hemel eerst enorm bemind en verwend. Vervolgens is hij zo ver dat hij mag afdalen naar de fysieke realiteit om er een “parel” te verkrijgen. Dit beeld verwijst naar het polijsten van zijn persoonlijkheid door ervaringen op te doen, beproevingen te doorstaan en goed te doen. Op aarde moet hij het onder andere opnemen tegen een draak om de parel te redden. Hij raakt helaas ook verstrikt in dit leven en vergeet met welk doel hij geïncarneerd is. Zijn hemelse familie stuurt hem een “brief”, een symbool voor inspiratie, om hem weer op weg te helpen. Hij hervindt zijn eigenwaarde en ontfutselt de parel aan de draak, waarna hij terug kan keren naar zijn hemelse thuis.
We komen erachter dat Sarah Hinze zelf ook herinneringen aan een geestelijk voorbestaan heeft. Ze weet nog dat ze bang was om naar de aarde te komen en telepathisch over de drempel werd geholpen door een begeleider. Bovendien kreeg ze in de loop der tijd te maken met flitsen en déjà-vu ervaringen die ze met de preëxistentie in verband brengt.
Na haar eigen ervaringen komen er allerlei voorbestaansherinneringen van anderen aan bod. Ik hecht zelf het meeste waarde aan herinneringen van jonge kinderen en dan met name van kinderen die geen mormoonse achtergrond hebben. In de mormoonse kerk van de “Heiligen der laatste dagen” vormt preëxistentie een algemeen aanvaarde notie. Op zich is dat natuurlijk prima, maar er komen wel disproportioneel veel casussen in dit boek voor die sterk beïnvloed lijken te zijn door specifieke leringen uit de mormoonse traditie. Zoals wanneer men het heeft over Jezus en God als twee verschillende instanties (mormonen verwerpen een drie-eenheid). Wanneer je nog niet bekend bent met het fenomeen, kan zoiets je volgens mij wel afschrikken. De typisch mormoonse terminologie kan bij tijd en wijlen irritant worden voor niet-gelovigen. Af en toe bekruipt me zelfs het gevoel dat bepaalde volwassenen binnen deze religie vooral over een vermeende preëxistentieherinnering praten om erbij te horen. Zo is er een bizar verhaal van een vrouw die nog zou weten hoe vrienden van haar in de geestelijke wereld voor Satan gekozen hebben. Een andere vrouw herinnert zich naar verluid dat ze vanuit de spirituele wereld eerst een onbevrucht eitje werd om vervolgens zowel ei als zaadcel te worden (sic). In het verhaal van ene Elane zien we waarschijnlijk een mix van echte herinneringen en religieuze opvattingen. Zij mocht kiezen al dan niet in zee te gaan met een bepaald leven (een neutraal, geloofwaardig gegeven). Maar zij kreeg ook te zien hoe handicaps de functie hadden iemand te behoeden voor de verleidingen van Satan (een typisch mormoons element).
Dit neemt niet weg dat bepaalde verhalen in het boek, en zeker herinneringen van jonge kinderen, authentiek overkomen. Zoals de casus van Devin die volgens zijn moeder Suzy plotseling opmerkte: “Mamma, laten we naar huis gaan”. Toen Suzy vroeg waar dat dan was, zei hij: “Heel ver weg. Boven in de lucht. Dit [is] de plaats van de modder. Ons thuis daar boven.”
De basisboodschap van dit werk verdient het zeker om serieus genomen te worden, ook al is dit niet het beste boek op dit gebied.
Preëxistentieherinneringen sluiten in diverse opzichten aan bij nabij-de-doodervaringen. Ze bevestigen dat NDE's daadwerkelijk verband houden met wat ons na de dood te wachten staat. We gaan naar dezelfde geestelijke realiteit waar we vandaan komen.
Titus Rivas
Dit artikel verscheen eerder in Terugkeer.
3 sterren