Welkomveld van Geert-Jan Balvert (Recensie)

Geplaatst door

Titus Rivas (publicatiedatum: 1 May, 2016)

Samenvatting

Boekbespreking door Titus Rivas van het boek "Welkomveld" van Geert-Jan Balvert.

Tekst

Boekbespreking Geert-Jan Balvert. Welkomveld: herinnering en inzicht. Den Haag: Uitgeverij Welkomveld, 2014. ISBN 978-90-821867-0-3.

Welkomveld van schrijver en coach Geert-Jan Balvert kan men opvatten als een soort spirituele autobiografie. Wie op zoek is naar een onderhoudend, vlot geschreven verhaal over opmerkelijke ervaringen, zal dit werk zeker kunnen waarderen. Balvert vertelt over zijn persoonlijke en levensbeschouwelijke ontwikkeling, zijn studies, interesses en werkzaamheden, zijn liefdesleven en zijn vriendschappen. De lezer verneemt bijvoorbeeld dat hij veel van de wereld heeft gezien, nogal wat amoureuze relaties heeft gehad, en jarenlang intensief betrokken is geweest bij de beweging rond Bhagwan Shree Rajneesh (alias Osho). Zijn beschrijving hiervan is kritisch en schokkend, maar tegelijk ook mild en zelfs liefdevol te noemen.
Daarnaast is het boek ook nog specifiek in parapsychologisch en filosofisch opzicht interessant. Zo komen er intrigerende herinneringen aan bod aan een vorige leven als hooggeplaatste Duitse militair, Generalfeldmarschall Walter Model. Deze was onder andere de Duitse bevelhebber bij de Slag bij Arnhem uit 1944. Balvert weet aannemelijk te maken dat het om authentieke reïncarnatieherinneringen gaat. Ze sluiten bijvoorbeeld aan bij zijn gevoelens van verbondenheid met Duitsland, een 'vertrouwdheid' met de Wehrmacht en feeling met Duitstalige veteranen, en een algemenere sterke militaire belangstelling. Ook komen er elementen in voor die men moeilijk normaal kan 'weg verklaren', zoals beelden van zijn zelfdoding in een bosrijke omgeving. Dit alles maakt dat ik het zelf zou toejuichen als de herinneringen systematisch parapsychologisch werden onderzocht. Iets dergelijks, hoewel in mindere mate, geldt voor mogelijke indrukken van een leven als Inca die gedood werd door een Spaanse conquistador.
Bovendien beleefde Balvert rond zijn zestiende een heldere uittreding die hem ervan overtuigde dat het bewustzijn geen lichaam nodig had. Deja-vu ervaringen leidden tot het inzicht dat je in de toestand tussen twee aardse levens indrukken kunt krijgen van toekomstige gebeurtenissen, om je daar geestelijk op voor te bereiden. Verder komen er diverse ervaringen met precognitie en intuïtieve ingevingen in het boek voor, evenals een paar verschijningen van overledenen. De auteur krijgt bijvoorbeeld bezoek van een berouwvolle Bhagwan.
In levensbeschouwelijke zin ben ik aangenaam getroffen door Balverts afwijzing van populaire doctrines uit de Advaita Vedanta en het boeddhisme. De auteur stelt dat 'verlichte' mensen die beweren dat ze hun ego volledig overwonnen hebben doorgaans juist extra egocentrisch zijn. Hij meent zelfs dat er geen verlichte mensen bestaan, maar alleen een 'ruimte van verlichting'. Daarbij gaat hij ook in tegen het uitbannen van elke vorm van dualiteit. “Dualisme is onvermijdelijk en er is ook werkelijk niets mis mee.” Hij blijkt zelf nadrukkelijk uit te gaan van een persoonlijk voortbestaan na de dood en bekritiseert de boeddhistische ontkenning van een ziel. “Voor mij is het duidelijk dat de mannen die in een ver verleden de doctrine van 'geen-zelf' in het leven hebben geroepen, geen enkele persoonlijke ervaring hadden met de onsterfelijke ziel of met het prachtige zielenrijk.” Voor een vorm van mystieke beleving is overigens nog wel plaats in Balverts wereldbeeld, maar dan zonder dat die neerkomt op een totale versmelting van het individu met een soort algeest. “Ook voor een diepe gelukservaring is het echt niet nodig om als een druppel in de oceaan te verdwijnen. Individualiteit en het ervaren van eenheid zijn niet met elkaar in tegenspraak.” Balvert noemt het 'achterliggende veld van verbinding' ook wel het Welkomveld, wat dus de titel van zijn boek verklaart. De eenheidsbeleving is echter slechts één dimensie zonder dat men het hele leven daartoe zou moeten willen herleiden. “De beleving van het Welkomveld is prachtig en zonder negatieve consequenties, zolang die bescheiden blijft en geen schaduw werpt over de andere domeinen en niveaus van ons bestaan.” In dit kader levert Balvert bijvoorbeeld kritiek op Eckhart Tolle: “Je hoort hem niet spreken over de ziel, spirituele gidsen, andere sferen of het leven na de dood. Dat ons diepste zelf een bepaalde eigenheid bezit die in de zielenwereld en in alle incarnaties hetzelfde blijft.” Welkomveld is een echte aanwinst voor de vrijzinnig spirituele literatuur.

Titus Rivas

Deze recensie werd gepubliceerd in Terugkeer 25(3), herfst 2014, blz. 31.

Contact: titusrivas@hotmail.com.