De scheppende kracht van de reünie (Recensie)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 30 April, 2016)
Samenvatting
Boekbespreking door Titus Rivas van "De scheppende kracht van de reünie: Zelfreflectie als antwoord op de mondiale crisis" van Peter van de Ven.
Boekbespreking
Peter van de Ven. De scheppende kracht van de reünie: Zelfreflectie als antwoord op de mondiale crisis. Soest: Boekscout.nl, 2013. ISBN 9-789402-202694.
De gedreven auteur Peter van de Ven is werkzaam als ontwikkelingspsycholoog bij zijn eigen bureau Learning Consult. In het boek De scheppende kracht van de reünie probeert hij lezers handvatten te geven voor positieve verandering. Hij spreekt daarbij van zelfleiderschap en verantwoordelijkheid nemen voor de eigen scheppende kracht. Het boek bestaat uit drie delen: een persoonlijk verhaal, de algemene methode die Van de Ven als coach hanteert, en een aantal concrete vragen die de lezer zelf mag beantwoorden. Eerlijk gezegd vind ik het eerste deel het boeiendst. De auteur beschrijft zijn ervaringen naar aanleiding van een reünie en de ontmoetingen die daaruit voortkomen. Aan de hand van dit verhaal krijgen we een algemene indruk van de levenshouding en het mensbeeld van de auteur. Van de Ven stelt dat mensen doorgaans slechts een beperkt deel van hun potentieel benutten en dat ze tot veel meer wasdom gebracht kunnen worden. Liefde voor jezelf en oprecht verbinding maken met de ander zijn daarbij sleutelwoorden.
In het tweede deel geeft Van de Ven een overzicht van zijn eigen aanpak. Eerlijk gezegd vind ik dit gedeelte zo ingewikkeld dat ik de indruk dat men er beter met de auteur over kan praten (of er in de praktijk aan kan werken) dan erover te lezen. Er wordt wel enigszins duidelijk waar de auteur op uit is, maar helaas gebeurt dit op een taaiere manier dan het in het eerste deel. Bovendien voegen de meeste illustraties die verhelderend bedoeld lijken voor mijn gevoel weinig toe, nog afgezien van het feit dat ze mij persoonlijk esthetisch niet zo erg aanspreken. In het algemeen kunnen we zeggen dat de kerngedachten uit het eerste deel uitvoerig worden uitgewerkt in het tweede deel. Daarbij wordt bijvoorbeeld ook duidelijk dat de auteur zich voor een deel laat inspireren door oosterse stromingen zoals het boeddhisme en taoïsme, maar ook door verrassend behavioristisch aandoende gedachten. Zo denkt hij dat mensen doorgaans geen benul hebben van wat hen beweegt en dat introspectie daar meestal weinig aan kan veranderen. Ook lijkt hij nogal naïeve opvattingen te huldigen over het primaat van het gevoel. Juist in een crisistijd kan onkritisch aandacht besteden aan gevoelens volgens mij onder meer leiden tot het voorrang geven aan onderbuikgevoelens. Onder moeilijke omstandigheden moeten we er vooral ons hoofd bij houden. Ik durf trouwens vooral zo kritisch te zijn, omdat de auteur daar zelf herhaaldelijk toe oproept. Wat me in de meeste gevallen wel aanspreekt zijn de talloze parabels waarmee de auteur de tekst heeft verrijkt.
Wat dit boek of een afgeleide daarvan mogelijk geschikt maakt voor lezers van Terugkeer is dat de auteur uitgaat van de kracht van de geest, inclusief in de parapsychologische zin. Zo stelt hij bijvoorbeeld ook dat het goed is om uit te gaan van een voortbestaan na de dood, hoewel hij te weinig op de hoogte lijkt van concrete aanwijzingen daarvoor.
Ik zou de auteur al met al willen aanraden zijn boodschap nog beter te stroomlijnen, het aantal onderdelen ervan zo klein mogelijk te houden en de tekst om te vormen tot een soort cursusprogramma. Het boek kan dan daarbij gebruikt worden als een soort uitweiding daarop.
Titus Rivas
Deze recensie werd geplaatst in Terugkeer 25(1), voorjaar 2014, blz. 25, en Levenslicht 43, zomer 2015, blz. 9.
Contact: titusrivas@hotmail.com