Correcte waarnemingen tijdens de NDE van Jan Price
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 29 April, 2016)
Samenvatting
De belangrijke nabij-de-doodervaring van de Amerikaanse Jan Price.
De correcte waarnemingen tijdens de NDE van Jan Price
door Titus Rivas en Anny Dirven
De Amerikaanse Jan Price publiceerde in 1996 een boek getiteld The Other Side of Death over een bijna-doodervaring die ze enkele jaren ervoor beleefd had. In december 1993 maakte Jan een wandeling met haar man John Randolph, toen ze opeens aangevallen en gebeten werd door een kleine hond. Hoewel de eigenaar van de hond hun verzekerde dat de hond ingeënt was en dus niet hondsdol kon zijn, werd Jan kort daarna ziek. Op 30 december 1993, rond half twee 's ochtends, kreeg zij in deze beroerde toestand een hartstilstand die haar bijna fataal werd.
Dit wordt bevestigd in een aflevering van de TV-serie Beyond Chance van Zone Reality door de ambulancewerkers die haar gereanimeerd hebben. Haar hartstilstand hield ongeveer vier minuten aan.
Terwijl men de reanimatie voorbereidde, kreeg haar echtgenoot te zien hoe Jan langzaam uit haar lichaam trad. In een interview voor hetzelfde programma van Beyond Chance verklaart John onder andere dat Jan er net zo uitzag als altijd, dus niet als een soort spookachtige geestverschijning. Ze droeg een prachtige groene, loshangende jurk. Op datzelfde moment beleefde Jan inderdaad een uittreding waarbij ze haar eigen lichaam op de brancard zag liggen en specifieke handelingen van ambulancemedewerkers Melody en Carl kon waarnemen.
Carl vertelt (vrije vertaling):
“Ze kon ons precies vertellen wat we gezegd hadden, en wat we allemaal met haar lichaam hadden gedaan [om haar te reanimeren e.d.], en ze kon dit zo gedetailleerd doen dat het je echt aan het denken zet. Hoe kon ze dat nou weten? Het is ondenkbaar dat meneer Price kon hebben gezien wat we met haar deden omdat wij [ambulancemedewerkers] hem het zicht daarop ontnamen omdat we ervoor stonden. Er is maar één manier waarop ze hier iets van meegekregen kan hebben: ze moet zich ergens boven ons bevonden hebben.”
Melody voegt daaraan toe (vrije vertaling):
“Ik ben van mening dat Jan een buitenlichamelijke ervaring heeft gehad, want ze wist ons gewoon te veel dingen te vertellen die ze niet kon weten. Waar haar man stond, wat ikzelf deed.”
Vervolgens kreeg John nog iets anders te zien. Hij zag hoe hun kort tevoren overleden hond Maggi plotseling voor de brancard verscheen en hem aankeek. Tegelijkertijd had Jan het gevoel dat ze een andere dimensie betrad, waarbij Maggi zich ook aan haar liet zien. Maggi zag er jonger en vitaler uit dan toen ze overleed. Het teefje gaf haar de boodschap door dat John het niet aan zou kunnen nu ook zijn vrouw te moeten verliezen. Jan beloofde haar dat ze terug zou keren naar haar lichaam, maar voordat dit gebeurde liet Maggi haar nog van alles zien in een paradijselijke geestelijke werkelijkheid.
In haar boek geeft Jan Price uiteraard een zeer uitgebreide beschrijving van haar nabij-de-doodervaring waarbij nog allerlei andere aspecten aan bod komen.
Nadat John hun hond Maggi had gezien zag hij ook nog hoe vijf mensen zich om het lichaam van Jan manifesteerden. Die entiteiten raakten Jan niet aan, maar leken haar wel een soort massage toe te dienen en 'energiestromen' rondom haar lichaam te bespelen.
In de documentaire van Beyond Chance bevestigt het parademisch ambulancepersoneel dat Jan onverklaarbare veridieke waarnemingen had tijdens haar hartstilstand. Ze wist precies te vertellen wat Carl, Melody en haar man hadden gezegd en gedaan. Volgens beide ambulancemedewerkers is hier met zekerheid geen normale verklaring voor te geven.
(Deze 'nieuwe' casus is opgenomen in de Engelse vertaling van het boek Wat een stervend brein niet kan van Titus Rivas, Anny Dirven en Rudolf Smit, uitgegeven door Elikser te Leeuwarden.)
Dit artikel werd gepubliceerd in Terugkeer 26(2), zomer 2015, blz. 17, en Levenslicht 43, zomer 2015, blz. 12.
Contact: titusrivas@hotmail.com