De ontluistering van Melvin Morse
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 14 April, 2013)
Samenvatting
Enkel het gegeven dat iemand belangrijk onderzoek heeft uitgevoerd garandeert nog niet dat hij/zij als mens in alle opzichten integer of evenwichtig is. Maar dit betekent niet dat zijn/haar onderzoek voortaan waardeloos is.
De ontluistering van Melvin Morse, of:
BDE-onderzoekers zijn ook maar mensen
door Titus Rivas
Medio juli dit jaar (2012) kon men onder andere op een bekende weblog van Michael Prescott lezen dat de Amerikaanse kinderarts en onderzoeker van bijna-doodervaringen dr. Melvin Morse gearresteerd was. Het leek echter al gauw om loos alarm te gaan; Morse bleek in een mum van tijd op borgtocht vrijgelaten te worden. Wat er nu precies aan de hand was geweest, bleef grotendeels onduidelijk. Misschien had het Amerikaanse justitiële apparaat domweg een fout gemaakt of had hij vijanden die zijn reputatie opzettelijk wilden schaden.
Enkele weken later leek er helaas toch meer aan de hand zijn. Opnieuw werd Morse gearresteerd, maar dit keer werden er vrijwel direct allerlei details bekend gemaakt, zoals wat hem precies ten laste werd gelegd. Hij zou zijn elfjarige dochter fysiek mishandeld hebben, met name in de vorm van 'water boarding'. Dit is een riskante techniek die ook in Guantanamo Bay gebruikt is als een vorm van marteling bij gevangenen die verdacht worden van terrorisme. Men houdt het hoofd van het slachtoffer hierbij minutenlang onder water, zodat hij of zij het gevoel krijgt te stikken. Morse zou water boarding minimaal vier keer bij zijn dochter hebben toegepast door het hoofd van het meisje onder een kraan te houden. Soms werd hierbij zijn aandacht afgeleid zodat de situatie extra gevaarlijk kon worden. De combinatie van doodsangst bij het meisje met het reële risico maakt deze beschuldiging natuurlijk echt ernstig.
Ook Pauline, de echtgenote van Morse werd aangehouden omdat zij getuige zou zijn geweest van de manier waarop Morse het meisje mishandelde en niet zou hebben ingegrepen. De kinderen van het echtpaar werden overigens uit huis geplaatst, hoewel Pauline haar best deed om de voogdij over de kinderen terug te krijgen. Behalve genoemde vorm van mishandeling zou Morse nog meer laakbaar gedrag hebben vertoond, mede onder invloed van de echtscheiding van zijn vroegere echtgenote Allison. Hij zou zelfs drie maanden onder psychiatrische behandeling zijn geweest vanwege depressies, een verslaving aan bepaalde medicamenten en suïcidale neigingen. Ook met zijn huidige partner zou hij forse problemen hebben gehad.
In de online beschikbare journalistieke bronnen wordt bijna algemeen aangenomen dat Morse daadwerkelijk over de schreef is gegaan. Er wordt ook aangegeven wat voor psychosociale en financiële problemen het veronderstelde wangedrag zouden kunnen verklaren. Bovendien wordt er een macabere link gelegd met de interesse van Morse in bijna-doodervaringen van kinderen. De kinderarts zou zijn dochter met opzet in een toestand van klinische dood hebben willen brengen in de hoop, bij wijze van experiment, kunstmatig een BDE bij haar op te wekken, Morse bestrijdt dit zelf ten stelligste en zijn advocaat wijst erop dat er geen enkel bewijs bestaat voor deze beschuldiging.
Wat moeten we nu met dit treurige, schokkende nieuws? Laten we op de eerste plaats niet meteen denken aan een samenzwering tegen Morse. Natuurlijk is het altijd mogelijk dat iemand het slachtoffer van leugens wordt, maar op het eerste gezicht lijkt mij dit niet bijster aannemelijk in dit geval. Ook het bagatelliseren van de mishandeling lijkt mij zeker misplaatst. Ik denk dat de meest realistische reactie zou luiden dat BDE-onderzoekers en onderzoekers in het algemeen mensen zijn en dat hun niets menselijks vreemd is. Enkel het gegeven dat iemand belangrijk onderzoek heeft uitgevoerd garandeert nog niet dat hij als mens in alle opzichten integer of evenwichtig is.
Waar we wel voor moeten waken is dat skeptici de fouten van iemand als Morse proberen uit te buiten om de waarde van zijn werk in twijfel te trekken. Je moet dan denken aan een zogeheten ad hominem-strategie ('op de man spelen')waarbij de wetenschappelijke artikelen en boeken van Morse verdacht worden gemaakt omdat hij als mens feilbaar is gebleken. Dit is hoe dan ook geen valide wijze van argumenteren. Daar staat wel tegenover dat we moeten beseffen dat de persoonlijke reputatie van een onderzoeker ook in positieve zin geen gewicht in de schaal dient te leggen. Het moet altijd gaan om de kwaliteit van het onderzoek zelf.
Titus Rivas
Dit artikel werd gepubliceerd in Terugkeer 23(3), herfst 2012, blz. 28.
Melvin Morse werd in april 2014 veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf waarvan twee voorwaardelijk.
Contact: titusrivas@hotmail.com