Ik hou van twee mannen (recensie)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 27 April, 2012)
Samenvatting
Recensie van het boek Ik hou van twee mannen van Ageeth Veenemans over polyamorie.
Boekbespreking
Ageeth Veenemans. Ik hou van twee mannen: Polyamorie, liefhebben zonder grenzen. Connexion, 5e druk, 2010. ISBN 978-908161936-8.
Het woord 'polyamorie' is in veel kringen nog steeds niet ingeburgerd, mede omdat het fenomeen waar het naar verwijst nog relatief onbekend is. Mensen gaan natuurlijk al vanaf de oertijd 'vreemd', en van oudsher werd dit bijna altijd veroordeeld door hun medemensen (zeker als het om vrouwen gaat). Ageeth Veenemans stemt hier in zoverre mee in, dat ze vreemdgaan zonder openheid en eerlijkheid in veel gevallen afwijst. 'Polyamorie', afgeleid van het Griekse poly (veel) en het Latijnse amor (liefde) is dan ook zeker geen synoniem voor vreemdgaan, maar evenmin voor 'vreemdgaan terwijl je partner ervan op de hoogte is'.
Zoals duidelijk wordt in dit boek, draait polyamorie om het aangaan van liefdevolle relaties en niet uitsluitend om seks buiten de deur. Volgens Veenemans zijn veel mensen van nature niet monogaam ingesteld en hebben zij een diep verlangen naar het aangaan van verschillende relaties naast elkaar. Ze willen hun oorspronkelijke liefdespartner dus niet inruilen voor een ander, maar alleen nog een liefdevolle verhouding erbij. Dit hoeft overigens niet per se een seksuele relatie te zijn, want hoewel seks er bij kan komen gaat het zeker ook om de geestelijke en emotionele intimiteit.
Uiteraard pleit de – zelf polyamoureuze – auteur voor acceptatie van deze levensstijl en dat doet zij met verve en overtuigingskracht.
Ik kende het verschijnsel zelf al uit mijn naaste omgeving. Ik heb zelfs van dichtbij waargenomen wat voor een narigheid het kan geven als een verlangen naar meerdere partners niet als legitiem wordt onderkend. In een geval heb ik een partner van een polyamoureuze man proberen uit te leggen dat diens extra relatie niet domweg op zelfzuchtige wellust berustte. Het ging duidelijk om een diepe liefdesband die in dit geval niet eens aansloot bij de erotische oriëntatie van de man. Mede omdat ik niet kon verwijzen naar een boek als dat van Veenemans, nam de monogame partner deze mogelijkheid absoluut niet serieus. Hij zag mij als een perverse spreekbuis van een grote egoïst. Het gevolg laat zich raden: de relatie met deze partner is met name om die reden beëindigd.
Veenemans laat zien waar het zeer diverse verschijnsel polyamorie in de praktijk zoal op neer kan komen. Naast haar eigen polyamoureuze geschiedenis komen er nog negen verhalen aan bod.
Ze toont in het algemeen aan dat het zeker niet om een destructieve afwijking gaat, maar een bevredigende keuze kan zijn die leidt tot meer liefde, vervulling en geluk. Daarbij is ze zich bewust van allerlei valkuilen en geeft ze verstandige adviezen om de kans op succes te maximaliseren.
De auteur erkent overigens dat polyamorie niet voor iedereen geschikt is en geeft aan welke eigenschappen bevorderlijk kunnen zijn. Ze staat natuurlijk ook uitvoerig stil bij de emotie jaloezie.
In een tijd van verrechtsing is dit vrijzinnige boek echt een verademing. Ik hoop dat veel mensen zich erin herkennen en er hun voordeel mee doen.
T. Rivas
Deze recensie werd eind april 2012 rechtstreeks voor txtxs.nl geschreven.
Postscriptum van eind juli 2013
Laten we hopen dat het soort liberale geluiden van auteurs als Ageeth Veenemans steeds gewoner worden. Dat kan ook wat tegenwicht bieden tegen bekrompen boodschappen zoals we die kennen van mensen als psychiater Bram Bakker (volgens wie alleen monogame relaties tot geluk kunnen leiden) en Myrthe Hilkens (die zich net als Bakker keert tegen een vermeende 'pornificatie' van de maatschappij, waardoor beiden bijvoorbeeld tegen alle vormen van porno lijken te zijn). Weg met die vertrutting, laten we eindelijk weer echt verdraagzaam en ruimdenkend worden alsjeblieft!