Believing Bullshit van Stephen Law
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 25 March, 2012)
Samenvatting
Bespreking door Titus Rivas van het boek Believing Bullshit van de Britse filosoof Stephen Law.
Boekbespreking
Stephen Law. Believing Bullshit. New York: Prometheus Books, 2011. ISBN 978-1-61614-411-1.
Buitengewone ervaringen lijken vaak te verwijzen naar een dimensie van het leven die het zuiver fysieke overstijgt. Daarover is vriend en vijand het eens, het vormt geen twistpunt. Alleen geloven zogeheten skeptici (met een k) doorgaans niet dat er ook echt "meer" is dan de reguliere wetenschap heeft kunnen aantonen. Uitzonderingen zijn skeptici die religieus of esoterisch georiënteerd zijn en een strikte scheiding voorstaan tussen geopenbaard geloof of bovennatuurlijk "schouwen" enerzijds en empirische wetenschap anderzijds. De Britse filosoof Stephen Law hoort hier duidelijk niet bij. Dit blijkt alleen al uit de titel van zijn boek, Believing Bullshit, die bijna identiek is aan de titel Wat een onzin! van De Regt en Dooremalen.
Toch is deze publicatie wel iets beter dan het boek van zijn Nederlandse collega's.
Ik vind bijvoorbeeld zijn behandeling van diverse rationalisatie-mechanismen interessant (met name in verband met vraagstukken uit de filosofie van de religie), hoewel Law verzuimt te kijken naar rationalisaties bij skeptici zelf.
In het algemeen gaat Law natuurlijk wel uit van de juistheid van een naturalistisch wereldbeeld. Hij kan zich niet eens voorstellen dat dit wereldbeeld echt niet klopt. Zo noemt hij diverse alledaagse, aardse verklaringen voor paranormale waarnemingen, maar vergeet te vermelden dat deze ook nog eens echt paranormaal zouden kunnen zijn.
In minstens één opzicht is de auteur ook wetenschapsfilosofisch onzuiver bezig. Hij stelt namelijk dat het gebruik van “anekdotes” als bewijsmateriaal onwetenschappelijk zou zijn, maar negeert daarbij het essentiële verschil tussen onbevestigde anekdotische verhalen en goed gedocumenteerde casuïstiek. Een skepticus blijft toch altijd een skepticus, althans wel zolang hij zijn eigen rationalisaties niet heeft doorgeprikt. Maar iets anders kun je ook niet verwachten van iemand die (a la Richard Dawkins) in zijn eerdere boek The War for Children's Minds spiritualiteit direct linkt aan autoritaire overheersing op basis van religie.
Titus Rivas, met dank aan Jacqueline Schippers.
Recensie, gepubliceerd in Terugkeer 22 (4), winter 2011, blz. 23.