Warum wir keine Tiere essen (recensie)

Geplaatst door

Titus Rivas (publicatiedatum: 27 January, 2012)

Samenvatting

Boekbespreking van Warum wir keine Tiere essen van Ruby Roth (vertaling van That's Why We Don't Eat Animals) door Titus Rivas voor V Vegan Magazine.

Tekst

Boekbespreking

Prentenboek

Ruby Roth. Warum wir keine Tiere essen: Ein Buch über Veganer, Vegetarier und alles Lebendige. Göttingen: Echo Verlag, 2010. ISBN 978-3-926914-51-4. Duitse vertaling van That's Why We Don't Eat Animals: A Book About Vegans, Vegetarians, and All Living Things. Atlantic Books, 2009. ISBN 9781556437854.
,br> De Amerikaanse kunstenares, illustrator en auteur Ruby Roth uit Los Angeles leeft sinds 2003 veganistisch. Toen ze enkele jaren geleden les gaf in kunstzinnige vorming, viel het haar op dat kinderen vaak bijzonder geïnteresseerd zijn in veganisme. Dit motiveerde haar in 2008 Why we don´t eat animals te schrijven en daarbij zelf de illustraties te verzorgen. Het boek kwam vorig jaar in een Duitstalige versie uit (Warum wir keine Tiere essen).
Het eerste wat opvalt zijn de prachtige, kleurrijke tekeningen die het grootste deel van de publicatie in beslag nemen. De stijl van de afbeeldingen is niet volledig natuurgetrouw maar houdt het midden tussen karikaturaal en tekenfilmachtig. Zo zien kippen er uit als een soort bollen of eieren op poten, kalkoenen hebben opvallend lange nekken en koeien enorme neusgaten.

Zoals de titel al aangeeft, legt Roth in toegankelijke, heldere stukjes tekst uit waarom veganisten zich trachten te onthouden van dierlijke voedingsmiddelen. Dit begint met een afbeelding van de aardbol, begeleid door de boodschap dat mensen en dieren allemaal aardbewoners zijn. Veganisten streven naar een wereld waarin elke aardbewoner recht op leven en ontwikkeling heeft.
Vervolgens bevinden we ons in een huiskamer met cavia's of hamsters, konijnen, een kat met kittens, een hond en een kaketoe. Ook goudvissen, nota bene in een 'foute', ronde vissenkom, ontbreken niet. Roth benadrukt de bijzondere band tussen mensen en gezelschapsdieren. Ze stelt dat alle dieren hetzelfde soort bescherming verdienen die huisdieren (officieel) genieten.
Al meteen daarna - zonder overgang - is de vee-industrie aan de beurt. De auteur legt uit dat landbouwhuisdieren van nature net als mensen in families en andere groepsverbanden leven en dat dit niet goed mogelijk is in dierenfabrieken. Uiteraard is dit slechts één van de misstanden binnen de intensieve veehouderij en dus staat Roth ook stil bij andere problemen. Ze contrasteert de natuurlijke leefwijze van kippen bijvoorbeeld met het leven van batterijkippen. Een tekening van een volgepropte legbatterij ziet er niet al te realistisch uit, maar is toch schokkend genoeg om haar woorden kracht bij te zetten. Na het vergelijkbare lot van kalkoenen te noemen, besteedt de auteur opeens aandacht aan speciaal voor de jacht gehouden kwartels. Het was mij niet bekend dat deze vogels ook massaal worden gefokt en daarom dacht ik even dat Roth afweek van haar algemene verhaallijn. Uit een troosteloze tekening van kippen en kalkoenen, die als in een soort supermarkt uitgestald zijn naast eenden en ganzen, maar ook kwartels, blijkt dat dit slechts schijn is. Al te gruwelijke details zoals het afbranden van de snavelpunten van pluimvee en de onderlinge agressie in de schuren laat de auteur begrijpelijkerwijs achterwege, net zoals beelden uit slachthuizen. Het gaat immers op de eerste plaats om een kinderboek.
Dezelfde benadering zien we in haar beschrijving van de het leven van varkens en runderen. Ook in dit geval ligt het accent niet bij fysiek geweld, maar bij de volkomen onleefbare omstandigheden. Varkens worden terecht neergezet als sociale dieren met een sterke behoefte aan genegenheid. Van koeien zegt Roth dat ze allerlei stemmingen en complexe emoties kennen, nieuwsgierig zijn en vriendschappelijk met elkaar omgaan. Ze vermeldt in dit verband overigens nog wel de slechte voeding in de vee-industrie en wijst bovendien op de gevolgen van deze vorm van veeteelt voor het milieu en voor het wereldvoedselprobleem.
Hierna noemt Roth ook de consequenties van menselijk gedrag voor dieren in de vrije natuur. Bijvoorbeeld in de vorm van het dumpen van menselijk afval in de zeeën en oceanen met alle consequenties van dien voor wezens zoals walvissen, zeeschildpadden en dolfijnen. De visserij is verantwoordelijk voor de dood van miljarden vissen en andere dieren. Gek genoeg lijkt Roth het hierbij belangrijker te vinden dat zeedieren een onmisbaar onderdeel uitmaken van het ecosysteem dan dat ze bescherming verdienen als wezens met gevoel. Dit zien we ook in haar bespreking van de vernietiging van het regenwoud. Het gevaar dat talloze diersoorten voorgoed zullen verdwijnen lijkt hier belangrijker voor de auteur dan het individuele lot van dieren.
Roth sluit af met het belang van een veganistische voeding voor onze gezondheid en vitaliteit. Vooral als een algemene, niet al te bloederige kennismaking met veganisme en natuurbescherming is dit boek zeker een aanrader. Verder is het geschikt voor iedereen die van mooie plaatjes met een boodschap houdt.

Titus Rivas

Deze boekbespreking werd geplaatst in V, Vegan Magazine, zomer 2011, nr. 89, blz. 27.