Exploring the eternal soul (boekbespreking)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 12 May, 2011)
Samenvatting
Recensie van Titus Rivas van het boek Exploring the Eternal Soul van Andy Tomlinson.
Boekbespreking
Andy Tomlinson. Exploring the eternal soul. Winchester/Washington: O-Books, 2007. ISBN 978-1-84694-069-9.
Hypnotische regressie naar een geestelijk voorbestaan of tussenperiode tussen twee aardse levens ('the interlife') is geen nieuw fenomeen. Het werd decennia geleden bijvoorbeeld al gedaan door onder meer Helen Wambach en Michael Newton. Psycholoog Andy Tomlinson is als reïncarnatietherapeut pas in 2003 met dit type regressie in zee gegaan.
Tomlinson lijkt zich, meer dan andere auteurs op dit gebied, terdege bewust van methodische valkuilen bij onderzoek naar een tussenperiode. Zo benadrukt hij het belang van 'naïeve' cliënten die niet op de hoogte zijn van concepten als preëxistentie. Het boek Exploring the eternal soul beschrijft zijn eigen onderzoek met 15 proefpersonen. Vijf daarvan waren goed op de hoogte van literatuur over een geestelijk tussenleven, vijf enigszins, en vijf nauwelijks of zelfs helemaal niet. Wanneer Tomlinson de verhalen van deze 15 proefpersonen met elkaar vergelijkt, blijken ze volgens hem in hoge mate met elkaar overeen te komen.
De auteur legt in talrijke passages van zijn boek expliciet een verband met BDE's. In alle casussen die hij behandelt is bijvoorbeeld sprake van een (in deze context uiteraard definitieve) uittreding uit het fysieke lichaam. Soms slaat men gade wat er met het stoffelijk overschot gebeurt of tracht contact te leggen met nabestaanden. Vervolgens kan men verwelkomd worden door liefdevolle wezens van licht, waaronder ook geliefde overledenen. De spirituele wereld die men betreedt kan in veel opzichten lijken op de aardse werkelijkheid, bijvoorbeeld qua gebouwen en landschappen, maar is daarbij beduidend 'lichter', fijnstoffelijker en mooier. Een verschil is wel dat er bij regressiecasussen relatief zelden tunnels lijken te worden genoemd.
Eenmaal in de andere wereld lijkt er soms sprake van een spirituele genezingsproces en een soort evaluatie van ervaringen die doet denken aan de panoramische terugblik bij bijna-doodervaringen. Hierbij zou ook sprake zijn van een soort 'raad' van hoger geëvolueerde zielen die de overledene niet zozeer veroordeelt als wel adviezen geeft vanuit een onvoorwaardelijk soort liefde. Later is er alle gelegenheid tot het opdoen van kennis, ook een bekend thema uit de BDE-literatuur natuurlijk.
Uiteindelijk maakten de geesten van de betrokken proefpersonen zich uiteraard op voor een terugkeer naar de aarde, in de vorm van reïncarnatie. Net als bij bijna-doodervaringen kregen ze van tevoren soms al een voorproefje van wat ze konden verwachten van mogelijke aardse levens en mochten ze mede op basis daarvan een keuze maken.
Nog een opvallende overeenkomst betreft de spirituele transformatie die deze proefpersonen meemaken dankzij de regressie naar (hun herinneringen aan) een voorbestaan. Ze verliezen hun angst voor de dood en voelen zich veilig en bemind.
Over het algemeen vind ik dit boek beter te pruimen dan het werk van Michael Newton dat een stuk minder kritisch lijkt. Alleen had ik wel moeite met hoofdstuk 4, over zielengroepen. Eerlijk gezegd kreeg ik hierbij steeds het gevoel dat het vooral om fantasie ging en minder om echte herinneringen. Hoe dan ook zijn de spontane casussen van jonge kinderen met uitspraken over een preëxistentie wetenschappelijk gezien mijns inziens nog belangrijker dan gevallen onder regressie. Maar dit neemt niet weg dat dit waarschijnlijk een van de betere boeken in zijn soort is.
Titus Rivas
Deze recensie werd gepubliceerd in Terugkeer21(3), herfst 2010, blz. 24.
Contact: titusrivas@hotmail.com