Bespreking van Memories of the Afterlife van Michael Newton
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 8 May, 2011)
Samenvatting
Bespreking door Titus Rivas van het boek Memories of the Afterlife van Michael Newton over preëxistentieherinneringen.
Boekbespreking
Michael Newton. Memories of the Afterlife. ISBN 978-0-7387-1527-8.
Als aanhanger van de realiteit van een spirituele preëxistentie, was ik erg benieuwd naar het boek Memories of the Afterlife van Michael Newton. Ik ga zelf uit van een geestelijk voorbestaan op basis van - soms verifieerbare - herinneringen van jonge kinderen aan zo´n periode voor hun conceptie.
Nu wist ik al dat Michael Newton gebruik maakt van een vorm van hypnotische regressie, maar ik hoopte toch dat hij boeiende en overtuigende aanwijzingen voor een preëxistentie zou hebben verzameld, waar we veel van zouden kunnen leren. Tot mijn spijt is dit niet het geval.
Newton heeft een theorie over een voorbestaan en een levensplan opgesteld die in diverse opzichten aannemelijk is, namelijk waar zij overeenkomt met uitspraken van jonge kinderen. Maar zijn eigen bewijsmateriaal stelt helaas veel minder voor.
Het boek bestaat voornamelijk uit therapeutische sessies waarbij al dan niet vermeende herinneringen aan een voorbestaan centraal staan. Ze draaien om het plaatsen van problematische ervaringen binnen een kader van het plannen van een leven op aarde. Daarbij spelen concepten als gidsen, een soort geestelijke raadscommissie, en tweelingzielen een belangrijke rol. De sessies leiden in de regel tot gevoelens van opluchting en een verruimde zingeving met betrekking tot het eigen persoonlijke leven.
Er komen zoals gezegd geen sterke argumenten in dit boek voor waarom we de mogelijke herinneringen die de revue passeren werkelijk als preëxistentieherinneringen moeten zien. Met andere woorden, bijna alles in dit boek kan men even bevredigend uitleggen als het onbewuste product van hetgeen cliënten van Newton gelezen en bij elkaar gefantaseerd hebben. Het probleem bij dit soort geïnduceerde verhalen is dat het veel moeilijker is om fantasie van herinnering te onderscheiden. Om die reden zijn juist de verhalen van naïeve respondenten, zoals met name jonge kinderen, wetenschappelijk beschouwd veel belangrijker. Wat dit betreft is er een duidelijk parallel te trekken met reïncarnatieonderzoek. Ook daarbij zijn spontane kindergevallen van veel groter belang dan experimenten met hypnose.
Een bijkomend probleem bij een boek als dat van Newton is dat fantasieën over een hiernamaals extra moeilijk te weerleggen zijn. Tenzij we letterlijk zelf ´op reis´ gaan in de andere wereld, is er feitelijk geen manier om uitspraken over die wereld onafhankelijk te toetsen. Daarom ben ik zelf een voorstander van voorzichtigheid in het doen van uitspraken over gene zijde. Alleen wanneer aanwijzingen van zo naïef mogelijke bronnen met elkaar convergeren is er voldoende reden om aan te nemen dat het echt betrekking heeft op een hiernamaals, in plaats van slechts op overijverige verbeelding en wederzijdse beïnvloeding.
Titus Rivas voor Terugkeer.
Contact: titusrivas@hotmail.com