Das Innere Land van Joachim Faulstich (recensie)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 19 August, 2009)
Samenvatting
Recensie door Titus Rivas van 'Das Innere Land: Nahtoderfahrung und Bewussteinsreisen' van Joachim Faulstich.
Boekbespreking
Joachim Faulstich: "Das Innere Land: Nahtoderfahrung und Bewussteinsreisen" Munchen: Knauer Verlag, 2003. ISBN 978-3-426-87274-1.
Recensie: Titus Rivas
Er zijn al vaker verbanden gelegd tussen zogeheten zielenreizen van sjamanen en bijnadoodervaringen waarbij de patient zijn lichaam verlaat en een andere wereld binnentreedt. Maar waarschijnlijk heeft niemand dit ooit zo systematisch gedaan als Joachim Faulstich in zijn boek Das Innere Land. De auteur gaat uit van een intersubjectieve, spirituele dimensie met eigen wetmatigheden waar iedereen geestelijk deel van uitmaakt, maar zonder daarbij zijn individualiteit te verliezen. Dit innerlijke land is verder opgebouwd uit verschillende belevingswerelden.
Sjamanen kunnen bewust contact zoeken met deze dimensie en Faulstich vermeldt bewijsmateriaal waaruit blijkt dat hier paranormale ervaringen bij kunnen optreden. Zo zouden geïsoleerde Zuid-Amerikaanse indianen in staat zijn gebleken om straten en pleinen te beschrijven van een moderne stad die ze nooit bezocht konden hebben. De Noord-Amerikaanse indiaan Black Elk nam vanuit een ziekenhuis in Europa waar wat zijn ouders op dat moment in het Pine-Ridge Reservaat aan het doen waren.
Bij traditionele initiatieriten worden de deelnemers vaak fysiek uitgeput in de hoop dat men zijn doodsangst overwint en leert dat de dood geen einde is. De auteur vraagt zich af of bijnadoodervaringen een soort 'natuurlijke initiatie' behelzen, afgedwongen door de fysieke omstandigheden.
Naast veel overeenkomsten, zijn er ook verschillen tussen beide categorieën zoals dat er bij sjamanistische zielenreizen zelden een centrale rol wordt toegeschreven aan het Licht, hoewel er soms wel sprake is van geheimzinnige lichtverschijnselen.
Faulsich blijkt goed op de hoogte van de literatuur over bijnadoodervaringen. Zo vermeldt hij onder andere de gevallen van Mickey Broekhuijsen en Pam Reynolds. Hij benadrukt dat bijnadoodervaringen niet verklaard kunnen worden door een fysiologisch model als zuurstof-getarek doordat er terwijl het brein een vlak EEG vertoont, sprake kan zfn van paranormale waarnemingen van de omgeving.
Het boek is opvallend compleet. Faulstich bespreekt bijvoorbeeld ervaringen rond het sterven bij middeleeuwse monniken, het Tibetaanse dodenboek, Keltische overleveringen, lucide dromen en haflucinogene paddestoelen.
Deze recensie werd gepubliceerd in Terugkeer, 18(1), voorjaar 2007, blz. 24.
Contact: titusrivas@hotmail.com