Titel

Een empathische perimortale ervaring

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 17 August, 2009)

Samenvatting

Een empathische perimortale ervaring van Ken Prather zoals beschreven door PMH Atwater.


Tekst


Een empathische perimortale ervaring

Titus Rivas

Op de website van P.M.H. Atwater staat een ervaring van de BDE-er Ken Prather. Prather werd in 1998 zonder aanleiding aangevallen door vijf onbekende mannen met honkbalknuppels. Hij verkeerde in levensgevaar en beJeefde daarbij een transformerende BDE. Na zijn persoonlijkheidsverandering wilde hij zich inzetten voor terminale patiënten en mensen met een handicap. Hij richtte met dit doel de organisatie Reaching for Joy op en is tegenwoordig werkzaam als sjamaan en counselor. P.M.H. Atwater staat in voor zijn integriteit.

Hier een vrije vertaling van de voornaamste passages van een bijzondere ervaring die Ken Prather kreeg toen hij een man bijstond die elk moment kon overlijden. De ervaring staat vermeld op een pagina van de site van Atwater: "Hij was erg bang om over te gaan. Hij hield er geen geloof of godsdienst op na, en, wat hij nog belangrijker is, hij was ook niet spiritueel ingesteld. Ik denk dat dit het punt was waarop de predikant besloot dat het tijd werd om het laatste redmiddel te gebruiken - dus dat was het mo�ment waarop ik er bij werd betrokken. Toen ik een half uurtje bij hem was geweest, keek de man mij aan en zei: "Is er echt een leven hierna?" Op dat moment voelde ik dezelfde energie die ik kende van de tijd dat ik aan de Andere Kant was, toen ik aan de beademing lag. [Prather kon daarbij naar believen zijn lichaam verlaten. Titus Rivas]..."
"Dus ik keek de man aan en zei: "Houd mijn hand vast, sluit je ogen en we zullen samen een reis maken."
Allereerst kregen we een ervaring van het Licht en alle liefde die dat Licht te bieden heeft, en vervolgens bevonden we ons in een mooie tuin vol met engelachtige Wezens van Licht, zoiets als een welkomstcommissie zou je kunnen zeggen..."
"Er kwamen twee wezens naar ons toe gelopen en de man zei tegen een van hen: 'Heet jij niet Louise?" Het Wezen van Licht zei: "Ja, inderdaad. Ik ben de zus die je nooit gekend hebt." Net op dat moment deed ik mijn ogen open en ik keek naar de man die nog steeds in een diepe slaap verkeerde.
Nou komt het! Iemand kwam zijn kamer binnengelopen en het was zijn zus. Ik stelde mezelf aan haar voor en de man deed zijn ogen open. Zijn zus zei: "Sorry dat ik je wakker maak." De man antwoordde: "Nee, je hebt me niet wakker gemaakt. Ik was aan de Andere Kant met deze aardige meneer." De vrouw keek me even aan en glimlachte en toen zei hij tegen zijn zus: "Tussen haakjes, Louise zei dat ik je gedag moest zeggen." Zijn zus viel bijna flauw en moest even gaan zitten. Louise was de naam die haar moeder had gegeven aan een doodgeboren kindje, vier jaar voordat de man geboren was, en hij kon absoluut niet weten dat ze zelfs maar bestaan had. Niemand had hem er ooit over verteld! Ik maakte aanstalten om de kamer te verlaten. De zus was nog steeds een beetje verdoofd. Voor het eerst in weken, glimlachte de man. Toen ik de deur uit liep, zei hij tegen me: "Bedankt voor het voorproefje. Ik ben niet bang meer.""

Gepubliceerd in Terugkeer 18(1) voorjaar 2007, blz. 21.

Contact: titusrivas@hotmail.com