Samenvatting
Dhr. Guus Vahlkamp beleefde op zijn achtste een spontane uittreding. In diezelfde periode nam hij ook een 'kleurenenvelop' om mensen heen waar. De jonge leeftijd waarop zijn ervaringen zich voordeden maakt deze extra waardevol.

Inleiding
Mary Remijnse en Bram Maljaars plaatsten enige tijd geleden een enquête op de website van Stichting Spirituele Ontwikkeling bij een artikel van één van ons (Rivas, 2002) over ervaringen met een fijnstoffelijk lichaam. Eén van de uitvoerigste reacties hierop was afkomstig van dhr. Guus Vahlkamp. Hier een overzicht.

Uittreding en 'kleurenenvelop'
Guus Vahlkamp vertelde ons dat hij acht jaar oud was toen hij spontaan een uittreding oftewel buitenlichamelijke ervaring kreeg. Guus werd geboren in Amsterdam, maar de buitenlichamelijke ervaring vond plaats tijdens de oorlog, toen zijn gezin vlakbij een vliegveld in Oostzaan woonde. In zijn eigen woorden: 'In de vroege morgen kwamen de spitfires over en dan kon je de Duitse soldaten in de zoeklichten horen schreeuwen: “Licht Aus!” De spitfires kwamen direct daarvoor en dan iets later was de gehele lucht zover als je maar zien kon vol met bommen werpers. Het was een angstige tijd en ik geloof nu - ik ben daar niet zeker van - dat ik gedurende deze tijd ik die ervaring had. Ik voelde dat ik mijzelf terugtrok van de vreselijke angst die door het mêlée opgewekt werd. Wat ik me wel goed herinner is dat ze altijd tracers gebruikten. Ik vond dat deel prachtig en ik herinner me daarvan dat ik eenmaal het opgewonden aan het bekijken was en naar beneden keek en zag dat ik in bed lag. Ik geloof dat ik me bewust werd dat ik het van buiten observeerde. De schok was ongelooflijk [toen ik terugkeerde in mijn lichaam]. Dat is het deel dat nog steeds duidelijk is.' Guus deelde dit met zijn moeder, die er positief op reageerde.
Hij heeft tegenwoordig alleen nog zeer vage herinneringen aan wat hij als kind waarnam. Overigens denkt Guus dat zijn uittreding een ervaring is die 'veel mensen ondergaan; wanneer je erg jong bent en onder een vreselijke wolk van gevaar en allerhand andere situaties, zoals oorlog, honger en absolute terreur' gebukt gaat. In zijn geval ging het om de Tweede Wereldoorlog en 'de ervaringen in kampen van o.a. de joden in het algemeen en speciaal een familievriend uit Rusland ' In diezelfde periode zag Guus ook nog wat hij beschrijft als een 'kleurenenvelop' om mensen heen, die er als volgt uitzag: 'Ten eerste net als wanneer je waterverf te dun maakt om een persoon heen. Nu, het was oorlog en je zag veel donkere kleuren. Af en toe, meestal bij jonge personen, zag je heel heldere en meestal blauwe kleuren. Dat is iets dat ik tegenwoordig helemaal niet meer observeer. Ik zie geen kleurige envelop meer. Sinds ik mijn vrouw verloren heb, heb ik nog wel veel geschilderd en vind dat ik aangetrokken ben naar lichte en vrolijke kleuren. De enige wat ik vreemde mogelijkheid noem en nog bezit is dat sommige mensen om welke reden dan ook mij een vreemd gevoel geven en de haren op mijn armen staan rechtop en ik weet dat er afstand tussen mij en die persoon nodig is. Verder ben ik niet 'psykisch' [helderziend], maar als ik ergens ben heb ik 'een gevoel voor plaats' (ik heb daar echt geen Hollands woord voor) en als ik mensen voor het eerst ontmoet, dan kan ik soms dwars door ze heen zien. Toen mijn vrouw in leven was, ontmoette ik een vrouw die voor mijn vrouw werkte in het medische veld. Ik had haar nooit ontmoet, maar ik zei tegen mijn vrouw: "Dat is Ms Trouble" [dat wil zeggen dat ze problemen met zich meebracht], dat is de enige situatie die me door de jaren heen overtuigde dat ik dat kon. Mijn eigen geloof is dat er verschillende sferen van realiteit zijn, en deze sferen zijn 'in tune' met onze realiteit in termen van vibraties.' Guus Vahlkamp gelooft dat we hier steeds meer van te weten zullen komen door onder meer de ontwikkeling van de ruimtevaart (sic).
Guus heeft het van zijn ervaringen geleerd 'dat we als mensen elkaar zoveel mogelijk steun moeten geven en dat dit leven slechts een tijdelijke situatie is. Waar een mens veel goed of kwaad kan aanrichten.'

Commentaar
Strikt genomen vormt de jeugdige uittreding van Guus Vahlkamp geen directe aanwijzing voor een fijnstoffelijk lichaam, omdat zijn ervaring geen beelden van zo'n lichaam omvatte. Uittredingen worden echter van oudsher in verband gebracht met fijnstoffelijkheid, en een spontane, klassieke uittreding bij 'naïeve' kinderen is nog bewijskrachtiger dan zo'n uittreding bij volwassenen. Interessant is het verband dat hij legt tussen de psychische druk van de oorlog en het optreden van de buitenlichamelijke ervaring. De kleurenenvelop die hij waarnam heeft nog rechtstreekser te maken met fijnstoffelijkheid. Zijn ervaring past wat dit betreft in de categorie kinderervaringen, een van de categorieën die het meest gewicht in de schaal leggen (Rivas, 2002).

Referentie

• Rivas, T. (2002). Kinderen en het fijnstoffelijk lichaam. Prana, 131, 78-83.

Contact: titusrivas@hotmail.com

Dit artikel werd in 2007 gepubliceerd in het online tijdschrift Spiritualiteit van Stichting Spirituele Ontwikkeling, dat in 2008 zal verdwijnen.