Titel

De ervaring van Vanessa: Zuid-Afrikaanse verschijningen en een poging om iemands

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 17 June, 2008)

Samenvatting

Een ervaring van een vrouw met enkele geestverschijningen in een huis in Zuid-Afrika werd gedeeltelijk bevestigd door een vriendin van haar.


Tekst


De ervaring van Vanessa: Zuid-Afrikaanse verschijningen en een poging om iemands lichaam over te nemen


door Titus Rivas en Anny Dirven

Samenvatting
Een ervaring van een vrouw met enkele geestverschijningen in een huis in Zuid-Afrika werd gedeeltelijk bevestigd door een vriendin van haar.

Inleiding
Een enquête over geestverschijningen op de website van Stichting Spirituele Ontwikkeling leidde tot allerlei reacties. Bij veel van die reacties is er sprake van een verschijning die alleen door de persoon zelf wordt waargenomen. Een ervaring in Zuid-Afrika in februari 2004 van iemand die we hier alleen Vanessa zullen noemen werd echter voor een deel bevestigd door een vriendin van haar. De geestverschijning vond plaats in de nacht van 24 op 25 februari 2004, na middernacht, in een slaapkamer in het huis van de broer van Vanessa in het Zuid-Afrikaanse plattelandsdorpje Fochville. Vanessa komt zelf uit Zuid-Afrika en haar gehele familie woont er. Op het moment van haar bijzondere ervaring was zij gewoon wakker en verkeerde in een neutrale stemming, na een feestelijke avond met de familie. Zij omschijft haar ongedateerde ervaring als volgt:
"Ik sliep. Ik werd wakker van een omlaag trekkend gevoel aan mijn armen; ik slaap met mijn handen gekruist onder mijn kin. Ik kon ze niet vrij maken om te bewegen. Ik was me meteen bewust van een witte wolk die op en neer over mijn lichaam bewoog en een sterke bewustwording dat iemand mijn lichaam wou overnemen. Snel kwam er een uitwisseling van gedachten op gang. Het was vrouwelijk, en zei [in het Afrikaans]: "Ik wil weet of jij mij lichaam is?’ 'Zij' ging dwangmatig verder in haar pogingen mijn lichaam binnen te komen. Nadat ik 'vrij' was gekomen liep ik naar de badkamer. De volgende dag vertelde mijn vriendin dat zij even ervoor ’n man naar de badkamer zag lopen. Ik ging op het tweede bed naast die vriendin liggen, te bang om in slaap te vallen, [want] daar wachtte 'zij' op. Ik zag later ook een man en een jongetje richting de badkamer lopen. Los daarvan was er de vrouw die constant in mijn omgeving bleef hangen. Wat ik merkwaardig vind, is dat de man en kind menselijke vormen hadden, terwijl de vrouw een constant bewegende witte wolk of bol was. Ik heb niet het gevoel dat ze met elkaar te maken hadden. Ik lag op bed, mijn benen tintelden heftig en ik probeerde met ademhalingsoefeningen tot rust te komen. Intussen voerde ik een gesprek met haar dat zij niet 'binnen' mocht komen. Ik merkte ook dat mijn linkerkant - ik lag tijdens het slapen op mijn rechterkant - niet 'eigen' aanvoelde. Kijkend naar mijn handpalm zag ik mijn eigen hand, maar de bovenkant kwam vreemd over. De [eenmalige] ervaring was zeer onprettig. Mijn vriendin zag ook mijn angsten. Ze reageerde hier goed op en ik vroeg haar om de rest van de nacht mijn arm even aan te raken als het klonk alsof er iets fout ging. Dat deed zij ook. Zodoende werd ik meteen wakker en kon ik met de verschijning van gedachten wisselen. Pas de volgende dag toen zij helemaal ontwaakte, hebben we uitgebreider over deze ervaring gesproken. We hebben de avond van het gebeuren wel kort gesproken over het voorval. Ik wilde er niet in detail over praten, doch alleen stil liggen en mijn hartkloppingen tot rust brengen. Er ging zoveel door me heen en de tranen liepen over mijn wangen. Het was geen gesnik maar een constante vloei van tranen. We zijn pas de volgende dag meer in detail op het voorval ingegaan. Als ik in de buurt van deze woonplaats kom, dan voel ik hoe haar energie vermeerdert in afwachting op mij.
Toch heeft de verschijning een positief effect gehad; ik ben weer een ervaring rijker. Sinds deze ervaring lees ik regelmatig boeken over spiritualiteit en woon ik weleens een avond van [de spiritualistische vereniging] Harmonia bij."

Vanessa voegt er nog aan toe:
"Om eerlijk te zijn zou ik niet weten welke details ik nog meer kan noemen. Het is voor mij moeilijk om het in woorden uit te drukken. Als ik naar het programma Ghosthunters op Discovery Channel kijk, dan herken ik mezelf in sommige uitspraken van mensen. Zelf vind ik het moeilijk om de juiste beschrijving te geven. Het is een gevoel dat letterlijk door merg en been gaat. Een gevoel van machteloosheid omdat ik mijn lichaam niet kon bewegen en een mentaal gevecht om mezelf los te krijgen en een gesprek dat gevoerd worden zonder geluid. Tegelijkertijd heb ik de schokkende gedachte "ik heb een geest die mijn lichaam binnen wil gaan" snel moeten incasseren. Ik geloofde als kind al in reïncarnatie, verbetering van jouw geestelijke kant en het weten dat er meer is. Op mijn achttiende ben ik medewerker geworden bij een boekwinkel. Ik kon voor het eerst boeken lezen over spiritualiteit. Ik ben op mijn negentiende moeder geworden en de afgelopen 20 jaar draaide alles om mijn aardse leven, namelijk mijn man, kind en werk. Ik heb in die tijd geen verdere aandacht besteed aan het paranormale. Ik ken ook geen historie van de woning of de bouwplaats. Ik heb wel vernomen dat een man, een vorige eigenaar, zelfmoord (opgehangen) heeft gepleegd in de vroegere garage, dus de kamer waar ik sliep. Dit wist ik overigens al voordat mijn ervaring. Mijn schoonzus zelf heeft een keer bij thuiskomst een keer gedacht dat er iemand achter één van de deuren stond in het vertrek naast de "garage". Zij voelde een druk van de andere kant toen zij naar binnen wilde. Zij heeft er meteen haar man en vader bijgehaald om op onderzoek uit te gaan, aangezien ze dachten dat er een inbreker in huis was, ondanks dat het alarm aan stond. Ook meende zij een keer waar te hebben genomen dat iemand bij haar op bed kwam. Zij lag te slapen en het voelde alsof er iemand boven op haar zat. Zij denkt zelf aan een man. Zij was daarom ook verbaasd toen ik over een vrouw praatte. Haar ervaringen waren al veel eerder met mij besproken dan die specifieke nacht. Mijn schoonzus is nog sceptisch over het voorval wat mij is overkomen. Mij gehele familie vond dat het door het late feesten (barbecue) en alcohol kwam en dat het een nachtmerrie was."
We vroegen haar of er misschien een manier zou zijn om te achterhalen wat er in het huis gebeurd was. Zij schrijft hierover:
"Ik zou niet weten waar te beginnen om de voorgeschiedenis te achterhalen. Vroeger toen er nog geen huizen stonden op de "heuvel" speelden we er. Er waren kloven en bomen en het was gewoon een braakliggend stuk land. Ik ging wel eens met een vriendin over de stoffige paden rennen. Het is een plattelandsdorpje met veel kerkgangers. Praten over het zien van geesten is niet altijd mogelijk omdat jij dan met duivelse dingen bezig zou zijn. Ik heb daarom ook als kind geleerd om niet over zaken te praten die anders zijn dan dat mijn ouders willen. Uit respect voor hen. Ik krijg het gevoel dat de persoon onverwachts is overleden en haar lichaam snel van de plaats van overlijden is verwijderd. Hierdoor raakte haar geest in de war en is zij op zoek gegaan naar haar aardse lichaam. Soms wou ik dat ik kon tekenen/schilderen wat ik zag. De beelden en het gevoel zijn nog helder aanwezig voor mij."

Bevestiging van vriendin
We hebben de volgende bevestiging van een Nederlandse vriendin van Vanessa, W. v. E., ontvangen:
"Mij is gevraagd om te mailen wat ik meegemaakt heb met Vanessa. Wij logeerden in Zuid-Afrika bij haar broer en zijn gezin. Het is een groot huis met (zeg maar) twee vleugels. Vanessa en ik sliepen aan één kant van het huis, de rest van de familie aan de andere kant. Ik sliep alleen in een slaapkamer, Vanessa sliep aan de andere kant van de (rechte) gang in een andere slaapkamer. We hadden de deur van onze slaapkamers open. Midden in de nacht werd ik wakker van geluiden die Vanessa maakte. Het klonk als korte harde kreten van paniek.
Ik zag iemand naar het badkamer/toilet lopen, waarvan de ingang zich in mijn slaapkamer bevond. Kort daarop kwam Vanessa overstuur vanuit de gang mijn kamer in. Ze huilde (wat ik bijna nooit van haar zie, dus daar schrok ik behoorlijk van) en ze vertelde nadat ze wat gekalmeerd was haar verhaal. Ze was te bang om nog te gaan slapen en ging in het tweede bed op mijn slaapkamer liggen. Vanessa bleef die nacht op mijn slaapkamer. Pas later drong het tot me door dat ik, voordat zij binnen kwam, iemand anders had gezien. Het enige wat in mij opkwam is, dat dit dan een 'geest' moet zijn geweest. Het was donker, ik heb alleen de contouren van een persoon gezien. Mijn indruk is, dat het een man was. Niet lang, ongeveer 1.70 m. Voor mij is dit een zeer indrukwekkende ervaring, we hebben het er nog regelmatig over."

Commentaar
Voor de twee vriendinnen is het duidelijk dat ze allebei iets hebben waargenomen dat beschouwd kan worden als een geestverschijning. Het is goed denkbaar dat het in beide gevallen om dezelfde overleden man gaat. Of er ook nog een direct verband bestaat tussen de vrouwelijke verschijning en de man en het kind is niet duidelijk, maar het kan moeilijk als puur toeval worden beschouwd dat ze zich tegelijkertijd manifesteerden. Waarschijnlijk zijn er speciale omstandigheden geweest die manifestaties van geesten in de hand werkten, waarbij ieder van de verschijningen verder hun eigen motieven kunnen hebben gehad.
Deze ervaringen zijn parapsychologisch extra waardevol, doordat de vriendinnen voor een deel hetzelfde hebben waargenomen. Dit is volgens ons niet zomaar weg te verklaren door voorkennis over de ervaringen van de schoonzus van Vanessa.

Andere ervaringen
Overigens was dit niet de enige paranormale ervaring die Vanessa heeft gehad. Ze zegt hierover:
"Ik kan me twee voorvallen herinneren waar ik als jong meisje een voorgevoel bij had van iets wat er ging gebeuren en waarbij datgene ook binnen enkele minuten plaatsvond. Tijdens het "zien/voelen" van wat er ging komen was mijn lichaam helemaal "verlamd" van tintelingen. Ik wilde spreken maar in beide gevallen kon ik pas op het moment dat het gebeurde zeggen, "ik wist het, ik wou het zeggen maar kon niet". Het was niet zozeer het gebeuren zelf wat ik zag maar het gevoel dat ik wist wat de persoon ging doen.
In het ene geval ging het om een vrachtwagen die niet stopte bij een T-aansluiting en bijna op ons botste. Het andere geval was een oude man op een fiets die door een auto geschept werd. Zo zijn er altijd dingetjes geweest die ik niet altijd kon verklaren maar gewoon wist. Ik heb er geen aandacht aan gegeven omdat het gewoon zo was en hoorde. Deze ervaring met de vrouwelijke bezoeker heeft mij weer "wakker" gemaakt.
In februari 2008 ga ik weer naar Zuid Afrika. Ik hoop voor die tijd een gesprek te hebben gehad met een paragnost."

Contact: titusrivas@hotmail.com

Deze tekst stond oorspronkelijk op de website Spiritualiteit van Stichting Spirituele Ontwikkeling, die in 2008 helaas zal verdwijnen.